Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Top 10: Τι άλλαξε στο διεθνές ποδόσφαιρο από τότε μέχρι σήμερα?

Κοιτώντας τα ξένα blogs σε μία περίοδο που τα διεθνή φιλικά ή τα προκριματικά του Euro μονοπωλούν, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του Carlo Garganese για το goal.com. Πραγματικά το άρθρο μας μετέφερε σε άλλες ποδοσφαιρικές εποχές υπογραμμίζοντας τις διαφορές με το σήμερα κάνοντας λόγο για δέκα πράγματα που άλλαξαν από τότε και μας λείπουν. Με πολύ νοσταλγία θυμόμαστε.... 

10) Τους Ιταλούς αστέρες που έκαναν το άθλημα πιο λαμπερό. Baggio, Zola, Maldini, Baresi, Vialli ποιους να να πρωτοθυμηθούμε? Οι μοδάτοι Ιταλοί έδιναν άλλο χαρακτήρα στις διεθνείς διοργανώσεις.


9) Τους Βραζιλιάνους τερματοφύλακες που ήταν για το ανάθεμα, συγκριτικά με την υπόλοιπη ομάδα. Να σας θυμήσω τον Valdir Peres και τον Cláudio Taffarel. Σήμερα αυτή ψαλιδά έχει κλείσει αν αναλογιστούμε την παρουσία του Julio Cesar κάτω από τα δοκάρια της Selesao.

8) Τις κακές πορείες των Ισπανών αναλογικά με την ποιότητα τους. Πάντα ήταν φαβορί και πάντα αποτύχαιναν. Τα πράγματα όμως άλλαξαν ε?

7) Τη μεγάλη Γιουγκοσλάβικη και Σοβιετική σχολή που έχουν εκλείψει. Με την διάσπαση τους το ποδόσφαιρο φτώχυνε!

6) Την αντιπαθητική Γερμανία του Rummenigge και του Beckenbauer αλλά και τη ντελικάτη Γαλλία του Platini.

5) Τα φοβερά ντοκιμαντέρ ανασκόπησης της FIFA, τις μεταδόσεις τις κρατικής ελληνικής τηλεόρασης και τις συλλογές με τα χαρτάκια των ποδοσφαιριστών.

4) Τους κολλημένους και παλιομοδίτες Άγγλους τεχνικούς και τη λατρεία τους στη σέντρα. Στο νησί κανένας ντόπιος δεν κατάφερε να διακριθεί με το εθνικό συγκρότημα και έτσι το γυρίσαν στους εισαγώμενους προπονητές.

3) Τις "σκληρές" δερμάτινες μπάλες που δεν ήταν συνθετικές, δεν είχαν περίεργη συμπεριφορά και δεν είχαν κατασκευαστεί για το θέαμα.

2) Το ότι μόνο παιχταράδες είχαν διακίωμα στην τσακπινιά. Τα κοτσιδάκια του Baggio, τα χρωματιστά παπούτσια των επιθετικών, το λαστιχάκι στα μαλλία του Caniggia, η μάσκα του Εdgar Davids πιο πρόσφατα. Τώρα και στην Κάτω Τραχανοπλαγιά φοράνε τα safari ή το snood στο λαιμό ή το λαστιχάκι στα μαλλιά ή που ξυρίζουν το κεφάλι κτλ...

1) Το ότι τότε το Mundial ή το Euro ήταν το απόλυτο συνέδριο ποδοσφαίρου. Τακτικές, σχήματα και ποδοσφαιριστές αναδεικνύονταν και άλλαζαν το τρόπο που παιζόταν το άθλημα. Ήταν η κορωνίδα του σπορ και όλοι έβλεπαν την καταξίωση μέσω της διοργάνωσης. Τα πράγματα πλέον έχουν αλλάξει αφού το Champions League έχει πάρει τα ηνία. Παιχταράδες του διασυλλογικού θεσμού δεν μπορούν να αποδώσουν στις Εθνικές τους και η αίγλη σιγά-σιγά...χάνεται.    

2 σχόλια:

KANTHAR0S είπε...

Δυο πράγματα στα γρήγορα και φεύγω, διότι με περιμένει το ψυγείο.

Πρώτον, ζήτω οι συλλογές με τα χαρτάκια.

Δεύτερον, δεν νομίζω ότι έχει χαθεί κάποια αίγλη από το euro και το μουντιάλ. Ίσα, ίσα. Αν θες να γίνεις ποδοσφαιρικά αθάνατος πρέπει να κατακτήσεις κάτι από αυτά τα δυο και αυτόματα μπαίνεις στο πάνθεον. Για παράδειγμα αν ο Μέσι δεν κατακτήσει κάποιο μουντιάλ δεν πρόκειται ποτέ να μείνει αθάνατος. Οι τίτλοι αυτοί είναι η τελευταία πινελιά, προκειμένου ο πίνακας να καταστεί ανεκτίμητος. Κι αν θες την γνώμη μου το τσου λου δεν έχει πάρει τα ηνία. Απλά μετά από μια έντονη σεζόν ο παίχτης έχει ξεζουμιστεί. Ακόμα και τότε όμως και σε αντίθεση με τους μπασκετμπολίστες, ποτέ κανείς δεν έχει πει δεν πάω να παίξω με την Εθνική λόγω κούρασης.

Καλή μου όρεξη και καλό σου απόγευμα.

charalampos είπε...

Γεια σου φίλε κάνθαρε.

Καλή χώνεψη! :-)

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India