Σάββατο 25 Φεβρουαρίου 2012

League Cup - Final. Cardiff City - Liverpool: "Φιλικός" τελικός


Ήρθε και η ώρα του τελικού! Για τους περισσότερους, το League Cup δεν αποτελεί σημαντική διοργάνωση, υπονοώντας ότι δεν έχει την αίγλη της Premiership ή του FA Cup. Συμφωνώ, όμως παραμένει τρόπαιο, και μάλιστα τα τελευτάια χρόνια οι «μεγάλοι» έχουν αναθερμάνει το ενδιαφέρον τους γι’ αυτό. Δε θα ασχοληθώ με τον αγώνα αυτόν καθεαυτό, αναλύσεις, ενδεκάδες, δηλώσεις. Μπορείτε, άλλωστε, με ένα πρόχειρο ψάξιμο να βρείτε πολύ καλά ρεπορτάζ. Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια κοινά σημεία των φιναλιστ, που ίσως κάποιοι να μη γνωρίζετε, αλλά είναι το αλατοπίπερο του συγκεκριμένου αγώνα, και φυσικά μένουν στη μνήμη ακόμη και μετά το τέλος του.

  Craig Bellamy: Ποδοσφαιριστής της Liverpool, γεννημένος στο Cardiff! To 2006 ήρθε στη Liverpool, αλλά το επόμενο καλοκαίρι ο Rafa Benitez τον έδιωξε, για να πάρει τον Voronin! Κατάφερε να πάρει τρόπαιο εκείνη τη χρονιά (Charity Shield), αλλά ελπίζει να τα καταφέρει και φέτος, στην επιστροφή του στους Reds. Πώς τα φέρνει, όμως, η ζωή; Αντίπαλός του η Cardiff, η ομάδα που υποστηρίζει, αλλά και στην οποία πέρυσι έπαιξε ως δανεικός για ένα χρόνο (από τη Manchester City, την οποία απέκλεισε η Liverpool με δικό του γκολ στα ημιτελικά)! Δήλωσε ότι δε θα πανηγυρίσει, σε περίπτωση που σκοράρει. Δήλωσε ότι σημαντικότερη είναι η κατάληψη της 4ης θέσης, από το εν λόγω κύπελλο, αν και πιστεύω ότι το έκανε για να μη φορτίζεται ο ίδιος περισσότερο. Δεν ξέρω πώς θα νιώθει μέσα του την ώρα του αγώνα, ξέρω, πιστεύω, όμως, πώς και στις δύο πόλεις θα είναι περήφανη για τον “Bellers”. Αυτό που με στενοχωρεί λιγάκι είναι το ότι, σε παρόμοια περίπτωση στην Ελλάδα, θα είχαμε αναπτύξει διάφορες θεωρίες συνομωσίας (γιατί δεν έπαιξε καλά, γιατί το ένα, γιατί το άλλο)…

2) The Gerrards: Ξέρω, οι περισσότεροι γνωρίζετε τον αρχηγό της Liverpool, αλλά στην Cardiff πάιζει το ξαδερφάκι του! Μεγαλωμένος στις ακαδημίες της Everton, αν και οπαδός της Liverpool, θα προσπαθήσει να πάρει το τρόπαιο από τον γνωστό Gerrard και οι μάχες μεταξύ τους προμηνύονται ενδιαφέρουσες. Περιμένω να τους πιάσει ο φακός, να τα λένε πολλές φορές μες στο παιχνίδι. Σίγουρα θα αλλάξουν και φανέλες στο τέλος. Αλλά, σε περίπτωση που κάποιος από τους δύο δεχθεί σκληρό μαρκάρισμα, ή μπλέξει σε κοκορομαχία, θα πάει ο άλλος να βοηθήσει;;

3) Το σημαντικότερο στοιχείο που ενώνει τις δύο ομάδες δεν είναι ευχάριστο. Είναι η σκανδαλοθηρική εφημερίδα «The Sun». Γιατί συμβαίνει αυτό; Λίγες μέρες μετά την τραγωδία του Hillsborough (1989), στην οποία 96 φίλοι της Liverpool έχασαν τη ζωή τους, η εν λόγω φυλλάδα δημοσίευσε το γνωστό, πλέον, πρωτοσέλιδο «The truth». Έλεγε, ότι οι οπαδοί της Liverpool ευθύνονται για την τραγωδία, έκλεβαν τους νεκρούς, χτυπούσαν τους αστυνομικούς. Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Merseyside θεώρησαν ότι η προσβολή στη μνήμη των νεκρών ήταν τεράστια, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η καμπάνια Dont buy the SunJustice for the 96”, η οποία συνεχίζεται ως τις μέρες μας. . Η εφημερίδα, ακόμη και σήμερα έχει χαμηλές πωλήσεις στην περιοχή. Ύστερα από αγώνα ετών, οι ένοχοι έχουν στοχοποιηθεί (Αστυνομία και, η τότε πρωθυπουργός, Margaret Thatcher) και όλοι ζητούν να γίνει δικαστήριο πριν πεθάνει η Thatcher, μπας και μιλήσει για εκείνες τις στιγμές, και γιατί συγκαλύφθηκε, τότε, το θέμα.

Τον περασμένο Σεπτέμβριο, έξω από το Wembley, σε συμπλοκή μεταξύ Ουαλών οπαδών, ένας οπαδός της Cardiff σκοτώθηκε.. Η «Sun», κατά τη συνήθη τακτική της, κάλυψε το ρεπορταζ, λίγο πιο «πικάντικα» από τη πραγματικότητα, χαρακτηρίζοντας τον εκλιπόντα Mike Dye ως Hooligan από τα σχολικά του χρόνια ακόμη. To θέμα πήρε μεγάλες διαστάσεις, σε σημείο που η διοίκηση της Cardiff City παραπονέθηκε εγγράφως στην Επιτροπή Τύπου, θεωρώντας ότι η εφημερίδα σπίλωνε το όνομα του 44χρονου, ενώ η οικογένειά του δήλωνε προσβεβλημένη. Τι μπορεί να κάνει κανείς, για λίγα φύλλα παραπάνω;
Στον αυριανό τελικό, θα μοιραστούν 25000 φυλλάδια διαμαρτυρίας των οπαδών και των δύο ομάδων, απέναντι στη συγκεκριμένη εφημερίδα. Τελικά, υπάρχουν στιγμές που το ποδόσφαιρο ενώνει.












Υ.Γ. Μακάρι να μπορούσα να βρίσκομαι στο Wembley αύριο.. Αλλά, εδώ στη Θεσσαλονίκη, οι φίλοι της Liverpool θα έχουν το δικό τους, μικρό Wembley, στα γραφεία του συνδέσμου Thessaloniki Branch. Οπότε, θα φορέσω τη φανέλα και θα πάω να συμμετέχω στη γιορτή.. Στη διαδρομή θα σιγοτραγουδάω το "Let's all go to Wembley". Τα υπόλοιπα, μετά το ματς..

Καλή Αποκριά!




6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

mwrh paixtara vourh

Adons είπε...

Φίλε μου Jim εκπληκτικό το άρθρο σου. θα ή΄θελα όμως να μου δώσεις περισσότερες πληροφορίες γυρω από το θέμα του Hillsborough αλλά και του οπαδού της Cardiff μιας και έχω πλήρη άγνοια για το θέμα.

Unknown είπε...

Ανώνυμε, thanks a lot για την προσφώνηση! Αν θες, βάλε ένα nickname, γιατι αυτό το "Ανώνυμος" με παραπέμπει αλλού.. Καλά να περνάς.

Unknown είπε...

Αντώνη, για το συμβάν του Hillsborough θα γράψουμε περισσότερα όταν πλησιάζει εκείνη η μέρα (15 Απριλίου). Συνοπτικά, θα σου πω ότι είναι η μεγαλύτερη τραγωδία στο Αγγλικό ποδόσφαιρο και, ουσιαστικά, ήταν το συμβαν που τους οδήγησε να αλλάξουν το ποδόσφαιρό τους (γενικότερα), και να προκύψει η σημερινή Premier League. (Ένα πολύ καλό βιβλίο που περιγράφει πώς έγινε η μετάβαση από τη μία εποχή στην άλλη, είναι "Το τελευταίο παιχνίδι", του Jason Cowley - αναφέρεται στο Liverpool-Arsenal, λίγες μέρες μετά, αλλά περιγράφει την ατμόσφαιρα και τις κινήσεις που έγιναν, λόγω του Hillsborough).

Ήταν ο ημιτελικός του FA Cup, μεταξύ της Liverpool και της Nottingham Forest. Το παιχνίδι γινόταν στο ουδέτερο γήπεδο Hillsborough, της Sheffield Wednesday. Λίγο πριν το ματς, μεγάλος όγκος οπαδων της Liverpool δεν είχε μπει ακόμη στο γήπεδο. Όταν ξεκίνησε το ματς, άρχισαν τα σμπρωξίματα, ώστε να μπορέσουν να μπουν όλοι. Η αστυνομία, άνμοιξε δύο θύρες οι οποίες δεν είχαν τουρνικέ, με αποτέλεσμα να αρχίσει βίαιη είδοδος οπαδών στις εξέδρες. Το αποτέλεσμα ήταν να μπουν υπεράριθμοι, οι μπροστινοί καρ΄φωθηκαν στα κιγκλιδώματα ταοποία τελικά έπεσαν. 94 άτομα έχασαν τη ζωή τους και πάνω από 700 τραυματίστηκαν. Λίγες μέρες μετά απεβίωσε άλλος ένας, ενώ ο 96ος ήταν σε κόμμα για 4 χρόνια, οπότε και υπέκυψε. Ακόμη και 10 χρόνια μετά, είχαν αναφερθεί αυτοκτονίες οπαδών που σώθηκαν εκκείνη τη μέρα, οι οποίες αποδόθηκαν σε ψυχολογικά τραύματα. H Sun, ιδιοκτησίας Rupert Murdoch (ο γνωστός!), λειτούργησε "κίτρινα", όπως πάντα, και έβγαλε αυτό το πρωτοσέλιδο. Βέβαια, όπως και στην περίπτωση του Dye, οι πηγές ήταν ανώνυμες (αστυνομικοί, αξιωματούχοι, υπουργοί, κάποιοι με κύρος τέλοσπάντων!). Το μποϋκοτάζ που ξεκίνησε τότε ενάντια στην εφημερίδα ήταν πρωτοφανές και κρατάει μέχρι σήμερα.

Το συμβαν είναι βαθιά χαραγμένο στους κατοίκους του Liverpool. Φαντάσου ότι ο Dalglish το επικαλέστηκε στην παραίτησή του από την ομάδα, όταν η Liverpool ήταν η κυρίαρχος του Νησιού. Από εκείνη τη μέρα, δεν έχει ξαναέρθει πρωτάθλημα στο Anfield. Επίση, ο Itandje (σημερινός τερματοφύλακας του Ατρομήτου και πρώην της Liverpool), πιάστηκε από το φακό να γελάει, σε τελετή μνήμης για τα θύματα. Αυτό ήταν και το τέλος του στην ομάδα, μιας και δεν έπαιξε ούτε με τις ρεζέρβες μέχρι να φύγει. Αν δεις σε αγώνα της Liverpool πανό με το νούμερο 96, να ξέρεις ότι αναφέρεται σε έκείνα τα θύματα του Hillsborough.

Adons είπε...

Ευχαριστώ Jim για την εξήγηση. Το είχα ακουστά το περιστατικό αλλά ως εκεί σαν περιστατικό χωρίς να ξερω τι έγινε. Όταν διάβαζα το σχόλιό σου μου ήρθε στο μυαλό η τραγωδία της θύρας 7 και απογοητεύτικα από τη άποψη του που βρίσκεται το ελληνικό πρωταθλημα και πόσο πίσω ήμαστε ως προς τη φαντασία και το όραμα. Θέλω να πω ότι θα μπορούσαμε και εμείς εδώ να έχουμε φτιάξει με αφετηρία εκείνο το τραγικό περιστατικό ένα σοβαρό πρωτάθλημα με υποδομές και ελκυστικό για τον κόσμο. Δεν λέω ότι μπορούσαμε να φτάσαμε στα επίπεδα της Premier League αφού αυτοί είναι που βρήκαν και το άθλημα σε τελική ανάλυση αλλά σίγουρα θα μπορούσαμε να είμαστε πολλά επίπεδα πιο πάνω. Στους κιτρινισμούς δεν θα αναφερθώ και θα ψάξω να βρω το βιβλίο που προτείνεις αφού πάντα με ενδιέφεραν οι μεταβατικές περίοδοι και αυτές είναι που άλλωστε εξηγούν πολλά πράγματα για το πως κινούνται τα γεγονότα στις μέρες μας!

Unknown είπε...

Αντώνη, οι Άγγλοι είχαν πολλά περιστατικά, μέχρι να πάρουν την απόφαση να δράσουν. Σημασία έχει, πάντως, ότι το έκαναν. Οι διαφορές με την Ελλάδα είναι πολλές, αλλά εγώ θα μείνω σε μία: θέληση. Θέληση από το κράτος, θέληση από τις ομάδες, θέληση από τον κόσμο. Το κυριότερο είναι οι ομάδες: αν δεν προστατεύσουν οι ίδιες το προϊόν τους (κάτι που δε βλέπουμε στην Ελλάδα), δεν αλλάζει τίποτα.

Μιας και μελετάς τις μεταβατικές περιόδους, θα ξέρεις καλύτερα από εμένα, ότι σε μια μετάβαση δεν μπορεί να είναι όλα καλά. Έτσι, για να φτάσουν οι Άγγλοι στο σημερινό μοντέλο-πρότυπο της Premier League, θυσίασαν πολλά.
1) Αύξησαν τα εισιτήρια, ώστε να αποκόψουν τα χαμηλά εισοδήματα από το γήπεδο (καθώς εκεί παρατηρούνταν τα περισσότερα κρούσματα).
2)Κατάργησαν τις θέσεις ορθίων, ενώ καθιέρωσαν τα ονομαστικά εισιτήρια. Επίσης, δεν μπορείς να πάρεις πολλά εισιτήρια γι έναν αγώνα, εκτός κι αν οι θέσεις είναι διάσπαρτες στο γήπεδο, ώστε να μην είστε όλοι μαζί.
3) Σε όλα τα γήπεδα έβαλαν κάμερες. Σε περίπτωση παραβατικής συμπεριφοράς, αναλαμβάνει η ίδια η ομάδα και όχι η αστυνομία.
4)Έλεγξαν τους συνδέσμους (σαν να είναι εταιρίες που εμπορεύονται το σήμα και την ιστορία της ομάδας).
5)Λειτουργούν σαν λίγκα, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο, αλλά και προώθησης προϊόντος, κάτι που βοηθά όλες τις ομάδες να ανέβουν εμπορικά.
Εντέλει, για να πετύχουν αυτό που μας δείχνουν σήμερα, "θυσίασαν" κόσμο και προσωπικά δεδομένα (αρκετά ευαίσθητο θέμα). Δεν καταπολέμησαν τον χουλιγκανισμό, απλά τον έδιωξαν από το γήπεδο. Σε ματς υψηλής επικινδυνότητας, πολλοί αστυνομικοί βρίσκονται έξω από τα γήπεδα, ενώ υπάρχει και σχέδιο προσέλευσης και αναχώρησης των φιλοξενούμενων. Αλλά, υπάρχουν και νόμοι που εφαρμόζονται.

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India