Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Το μυστικό της Bordeaux


Ο Φεβρουάριος που τελειώνει σιγά σιγά ήταν ο πιο δύσκολος, βάση προγράμματος, για τους Γιρονδίνους του Bordeaux. Είχαν να αντιμετωπίσουν την Toulouse στο Le Derby de la Garonne, δύο φορές την Lyon, και από μία τις Lille και Montpellier. Από εκεί που ήταν να μην κερδίσουν ούτε ένα βαθμό κατάφεραν να συγκεντρώσουν 9 χάνοντας μόνο από η πρωτοπόρο Montpellier και αποκλείστηκαν στο κύπελλο από τη Lyon στην παράταση εκτός έδρας και με σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία. Καλά όλα αυτά αλλά που οφείλεται μια τέτοια άνοδος; Το μυστικό ποιο είναι;

            Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή της season. Η προετοιμασία το καλοκαίρι δεν ήταν ιδανική για διάφορους λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρω αυτή τη στιγμή. Στις μεταγραφές αποχώρησε ο αρχηγός Diarra πηγαίνοντας στη Marseille και ξεφορτώθηκαν διάφορα μεγάλα συμβόλαια όπως του Fernando και του Cavenaghi ενώ ενισχύθηκαν με τον Maurice-Belay. Θα λέγαμε ότι αποδυναμώθηκαν αρκετά. Και το πρωτάθλημα ξεκινά. Οι Γιρονδίνοι παλεύουν και μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου βρίσκονται στη ζώνη του υποβιβασμού και είναι οι δεύτεροι, μετά την Ajaccio που είναι άλλη ιστορία, επιλαχόντες για τη Ligue 2! Μέχρι τα Χριστούγεννα καταφέρνουν να ξεφύγουν από την επικίνδυνη ζώνη αλλά ως εκεί.
            Οι Γιρονδίνοι έχουν στον πάγκο τους να τους καθοδηγεί τον Francis Gillot(φώτο) που θεωρείται μια αλεπού των πάγκων που θα λέγαμε και στα μέρη μας. Ο συμπαθέστατος αυτός προπονητής είναι αυτός που εισήγαγε στην Γαλλία το 4-2-3-1 που όλες οι ομάδες σήμερα στο championnat εφαρμόζουν. Την περσινή χρονιά ο συγκεκριμένος κύριος καθόταν στον πάγκο της Sochaux όπου στα μέσα της χρονιάς κινδύνευε και αυτή να πέσει, όπως η Bordeaux, μέχρι που άλλαξε το σύστημα και έφερε έναν παίχτη πιο μπροστά. Δηλαδή από 4-2-3-1 το σύστημα μετατράπηκε σε 4-1-3-2! Και μάλιστα οι τρεις του κέντρου ήταν όλοι τους επιτελικοί μέσοι αφήνοντας στο 1 τον αμυντικό μέσο ή κόφτη όπως λέγεται στην Ελλάδα να υποστηρίζει την άμυνα. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής ήταν η Sochaux να τερματίσει στη πέμπτη θέση!
            Το καλοκαίρι ο Gillot όταν πήγε στη Bordeaux ξεκίνησε το πρωτάθλημα με το αγαπημένο του σύστημα το 4-2-3-1. Το διατήρησε αυτό ως τα χριστούγεννα με τα αποτελέσματα να είναι αυτά που περιέγραψα εν συντομία πιο πάνω. Με τη νέα χρονιά όμως άρχισε τα μαγικά του και άλλαξε πάλι το σύστημα της ομάδας. Αντί όμως να κάνει το ίδιο που έκανε στη Sochaux που στο κάτω κάτω ήταν μια πετυχημένη συνταγή ο Gillot έκανε το ανάποδο. Δεν έφερε ένα παίχτη μπροστά αλλά γύρισε ένα παίχτη πίσω. Το σύστημα τελικά διαμορφώθηκε στο εξής 3-3-2-2. Κάτι ανάλογο με αυτό που παίζει η Napoli στην Ιταλία και τείνει να γίνει μόδα σε αυτούς αφού όλο και περισσότερες ομάδες δειλά δειλά αρχίζουν να το εφαρμόζουν.
            Θα συγκρίνω το σύστημα με τη Napoli αν και αυτό της Bordeaux δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Ξεκινάμε με τους 3 της άμυνας όπου Planus και Ciani πλαισιώνονται είτε από τον Sane είτε από τον Henrique. Ο γερόλυκος Planus μπορεί να μην είναι γρήγορος αλλά είναι έμπειρος και μπορεί να καθοδηγήσει με τον καλύτερο τρόπο την άμυνα ενώ όταν οι αντίπαλοι παίζουν με ένα επιθετικό ένας από τους εναπομείναντες δύο ανεβαίνει λίγο πιο ψηλά να βοηθά τον N’Guemo στα αμυντικά χαφ όπως είδαμε να συμβαίνει με τη Lyon όπου δεν κατάφεραν να κάνουν καμία καθαρή ευκαιρία. Στα πλάγια τα καθαρόαιμα πλάγια μπακ μετατράπηκαν σε επιθετικά μπακ όπου έχουν ολόκληρη την πλευρά δική τους και καλύφθηκαν από τους Tremoulinas στα δεξιά και Mariano στα αριστερά ο οποίος ήρθε στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο από τη Fluminense. Κάτι ανάλογο με βασικά με τον ρόλο που έχουν οι Maggio και Zuninga στη Napoli.
            Στο χώρο του κέντρου ο N’Guemo καλύπτει τη θέση του αμυντικού χαφ έχοντας σχεδόν μόνο αμυντικό ρόλο και βοηθά τους Plasil και Obraniak να κερδίζουν μπάλες στο κέντρο και να την μοιράζουν γρήγορα στους επιθετικούς όπως και οι δυάδα στη ομάδα της Νεάπολης. Μάλιστα ο Γαλλοπολωνός έχει δώσει άλλο αέρα επιθετικά αφού μπορεί να σκοράρει και να μοιράσει ασίστ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο συμπαίχτη του. Η διαφορά με τη Napoli βρίσκεται σε αυτό το σημείο όπου αντί για τρεις επιθετικούς η Bordeaux χρησιμοποιεί δύο φέρνοντας πιο πίσω τη χειμερινή μεταγραφή, τον Obraniak. Στην επίθεση μετέφερε τους ακραίους του επιθετικούς στο κέντρο της επίθεσης δίνοντας τους περισσότερες ελευθερίες και χώρους για να κινηθούν κάτι που αποδείχθηκε αναζωογονητικό και για τον Gouffran αλλά και για τον Maurice-Belay που είναι και λίγο μαλωμένος με το γκολ.
            Με αυτόν τον τρόπο το 3-3-2-2 του Gillot έγινε πραγματικότητα με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή οι Γιρονδίνοι του Bordeaux από υποψήφιοι για υποβιβασμό είναι σοβαροί διεκδικητές μιας θέσης για τη Ευρώπη και όλοι στη Γαλλία έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτό με τις επιδόσεις της συγκεκριμένης ομάδας. Τον Gillot τον παραδέχτηκαν για ακόμη μια φορά στη Γαλλία και όλοι περιμένουμε να δούμε που θα σταματήσει η φετινή Bordeaux.

ΥΓ : Φυσικά αυτή είναι μια δική μου ανάλυση γύρω από την ομάδα του Bordeaux και θα χαρώ πολύ αν έχει κάποιος καμία διαφορετική άποψη να τη καταθέσει και να τη συζητήσουμε όπως και οποιαδήποτε άποψη γύρω από συστήματα και αν επηρεάζουν τελικά την απόδοση μιας ομάδας ή φυσικά αν υπάρχει το «καλύτερο» σύστημα.

8 σχόλια:

KANTHAR0S είπε...

Τα σέβη μου για το κείμενο. Ομολογώ ότι δεν έχω παρακξολουθήσει την Μπορντό κι ως εκ τούτου δεν μπορώ να εκφέρω άποψη. Το μόνο που έχω να πω ότι αυτό το σύστημα με τα τρία μπακ φαίνεται ως η νέα μόδα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Βέβαια, δεν είναι καινούριο, αλλά στο ποδόσφαιρο, κατά την γωνμή μου, δεν υπάρχει κάποιο σύστημα ή κάποια τακτική που να μπορείς να χαρακτηρίσεις πεπαλαιώμενο.

Adons είπε...

Φίλε μου Κάνθαρε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Θα συμφωνήσω με εσένα ότι κανένα σύστημα δεν πρέπει να θεωρείται πεπαλαιωμένο αφού τελικά το θέμα είναι πως παρουσιάζεις μια ομάδα ώστε να είναι θελκτική αλλά και να παίρνει αποτελέσματα. Όντως το σύστημα με τα τρία μπακ έχει γίνει μόδα τον τελευταίο καιρό αν και το τωρινό έχει διαφορές με το παλιό έτσι όπως το ξέραμε αφού τώρα απαιτεί μεγαλύτερη ταχύτητα και δύναμη. Θα τολμούσα να πώ ότι κάτι τέτοιο ίσως παίζει και η μπαρστελόνα με το αμυντικό χαφ να παίζει και λίγο τον ρόλο του μπακ και τα πλάγια μπακ να είναι περισσότερο εξτρεμ παρά μπακ!

Unknown είπε...

Θεωρώ μεγάλο προσόν για ένα προπονητή, να μπορεί να εφαρμόζει διαφορετικά συστήματα. Θεωρώ, όμως, απείρως καλύτερο να μπορεί να χρησιμοποιεί το καταλληλότερο σύστημα, σε σχέση με τους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές του. Έχοντας αυτό στο μυαλό, καταλήγουμε στο προφανές, ότι δεν υπάρχει το καλύτερο/χειρότερο σύστημα. Είναι θέμα ικανοτήτων (προπονητή, παιχτών), αλλά και εποχής (άλλα συστήματα εφαρμόζονταν το '70, άλλα το '90 κι άλλα σήμερα, διότι άλλαξαν και η φύση του ποδοσφαιριστή).

Δεν έχω δει παιχνίδια της Bordeaux, ενώ έχω δει λίγα της Napoli. Οπότε, τα γραφόμενά μου θα είναι γενικά. Το 3-3-2-2 από μόνο του δε λέει τίποτε: ανάλογα με τις εντολές που έχει ο κάθε παίχτης, αλλά και η κάθε γραμμή συνολικά, μπορεί να λεχθεί και ως 5-3-2, 3-5-2 ή όπως αλλιώς θέλετε. Σημαντικό στοιχείο και των τριών είναι οι πλάγιοι μπακ: αν έχεις τον Cafu, είναι επιθετικός σχηματισμός, αν έχεις τον Ivanovic είσαι στο demi, κι αν έχεις τον Snaucner, έχεις καθαρά 5άδα στην άμυνα και πας για το 0-0. Επιλέγει ο προπονητής.
Υπάρχει και η παραλλαγή, που αναφέρεις, ότι το ένα χαφ, μπορεί να παίξει σαν τρίτο μπακ, ουσιαστικά σαν λίμπερο μπροστά απο τα στόπερ. Απαιτούνται, όμως, δύο χαφάρες μπροστά του, που να μη χάνουν την μπάλα, αλλά και να λειτουργούν ως playmaker. Αυτό είναι για ανώτερα επίπεδα.

Το 4-2-3-1 είναι το σύστημα που εφαρμόζουν πολές ομάδες της Premiership. Η Liverpool του '09 είχε Alonso, Mascherano στο 2, Torres στο 1, και Gerrard πίσω του. Η Chelsea είχε Essien, Makelele στο 2, Drogba στο 1, Lambard πίσω του. Ο ένας χαφ πρέπει να είναι κόφτης, ο άλλος και κόφτης και playmaker και ο μπροστά τους να είναι ελεύθερος και σκορερ! Εννοείται ότι οι πλάγιοι πρέπει να πατάνε περιοχή. Τα τρία χαφ βοηθούν στα κοψίματα διαγώνιων πασών των αντιπάλων και φυσικά στην ταχύτατη ανάπτυξη αντεπιθέσεων. Τελευταία, παρατηρείται μια μικρή, αλλά σημαντική αλλαγή: οι δύο εξτρεμ κινούνται περισσότερο ελεύθερα προς το εσωτερικό του γηπέδου, παρά διαγώνια προς την περιοχή, κάνοντας το 10άρι, ενώ ο 3ος χαφ πατάει περιοχή και το αντίστοιχο πλάγιο μπακ παίρνει αρκετά μέτρα πάνω στη γραμμή. Απαιτούνται, όμως, πνευμόνι α και ποδοσφαιρική ευφυία. Άριστος στο ρόλο του ο Mata, με περιθώρια βελτίωσης οι Valencia, Obertan, Downing.

Σας κούρασα πάλι! Για να κλείσω, να πω ότι κάθε σύστημα βασίζεται σε ζεύγη παιχτών που σχηματίζονται στο γήπεδο. Αυτό αφορά αλληλοκαλύψεις κυρίως, αλλά και τον τρόπο ανάπτυξής τους (δεν κάνει κανείς του κεφαλιού του). Άρα, κάθε προπονητής κοιτάει ποιο σύστημα του κάνει καλύτερα τη δουλειά. Το ότι ο Gillot καταφέρνει με τους ίδιους πάιχτες να εφαρμόσει δύο (σχετικά)διαφορετικά συστηματα, δείχνει ποιότητα και τακτική παιδεία (δική του, αλλά και τον παιχτών).

Αλήθεια, γιατί οι δικές μας ομάδες δεν παίρνουν την πρωτοβουλία να στείλουν πτυχιούχους ΤΕΦΑΑ στη Γαλλία, ώστε να διδαχθούν προπονητική; (Ρητορικό..) Ας τους αξιοποιήσουν στο μέλλον, βασίζοντας πάνω τους, έστω τις ακαδημίες.. Τι περιμένουν από τον κάθε τυχαίο;

Adons είπε...

Φίλε μου Jim να ξεκινήσω με το ότι ποτέ δεν μας κουράζεις...

Συμφωνώ και προσυπογράφω με την πρώτη παράγραφό σου! Θεωρώ ότι το καλύτερο σύστημα είναι αυτό που οι παίχτες σου μπορούν να εφαρμόσουν καλύτερα. Το σίγουρο είναι ότι κάθε σύστημα έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά του. Το θέμα είναι πιο σε βολεύει καλύτερα...

Η Nancy είναι και αυτή μια ομάδα που στα εκτός έδρας παιχνίδια της χρησιμοποιεί 3 αμυντικούς. Ομως το σύστημά της είναι προσανατολισμένο πολύ αμυντικά και έτσι πάει για το μήδεν πίσω και ότι βγει μπροστά. Δεν θα επεκταθώ πολύ γιατί τα έγραψες υπέροχα και θα επαναληφθώ.

Θέλω όμως να σταθώ λίγο στα πλάγια μπακ! Παρατηρώ ότι τα τελευταία χρόνια οι ομάδες που ξεχώριζαν ήταν αυτές που ανέβαζαν πολύ ψηλά τα πλάγια μπάκ τους! Η Μπαρτσα, η Μπαγιερ με Lahm όπως και η Γερμανία, η Man Utd με Evra, η Real M με Marcelo, παλιότερα η Σεβίλλη, η Lille με Beria, η Arsenal με Cole και πολλά άλλα παραδείγματα. Θέλω να πω ότι τα πλάγια μπακ πια είναι αυτά που κάνουν τη διαφορά σε μια ομάδα και όσο πιο καλά είναι τόσο ανεβαίνει το επίπεδο.

Ομολογώ φίλε μου jim ότι δεν είχα προσέξει ότι οι παίχτες κινούνται σε δυάδες και αυτή είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα θεωρία. Βασικάεγώ θα το τοποθετούσα περισσότερο σαν τρίγωνα και τετράγωνα και όχι δυάδες. Τείνω δηλαδή στην άποψη ότι οι χώροι ευθύνης είναι περισσότερων παιχτών από δύο.Για παράδειγμα θα έλεγα ότι ο χώρος ευθύνης του κόρνερ είναι φυσι괨α χώρος ευθύνης του πλάγιου μπακ, του εξτρέμ ή πλάγιου μέσου, του αμυντικού χαφ και του ενός κεντρικού αμυντικού.

θεωρώ ότι λίγοι είναι οι προπονητές που μπορούνα να εφαρμόσουν δύο συστήματα σε μία ομάδα και δεν έχουν ένα σύστημα σαν ευαγγέλιο. Για αυτο και θεωρώ τους Ισπανούς προπονητές πολύ λίγους για μεγάλα πράγματα. Χαρακτηριστική είναι η σχολή τους που σε όποια ομάδα και αν πάν χρησιμοποιούν το ίδιο σύστημα.

Πάντως η Γαλλία αυτό που εξάγει όσον αφορά το ποδόσφαιρο είναι οι ακαδημίες που για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να υπάρχουν και ομάδες έτοιμες να δεχθούν τους απόφοιτούς τους.

Φίλε μου Jim είναι γνωστό παγκοσμίως ότι από τον κάθε τυχαίο περιμένεις μόνο ...την τύχη!

Unknown είπε...

Για μια ακόμη φορά Αντώνη διαβάζω ένα εξαιρετικό άρθρο, με πολύ ενδιαφέρον σχολιασμό.
Τη Μπορντό την είδα σε δυο παιχνίδια κι έτσι δεν έχω άποψη για το πώς παίζει τα συστήματα.
Πεπαλαιωμένο έλεγαν τον Όττο… και αυτός πήγε και πήρε το euro !!! χαχαχα

Adons είπε...

Φίλε μου Betonia ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... Όπως είπα και πιο πάνω κανένα σύστημα δε θεωρώ πεπαλαιωμένο και μάλιστα κάθε ομάδα πρέπει να παίζει με βάση τις δυνατότητές της και τις ικανότητες και των παιχτών αλλά και του προπονητή. Πραφανώς πότε δεν θα κατηγορήσω κανέναν για το σύστημα που παίζει! Το θέμα είναι όμως αν το παιχνίδι είναι θελκτικό! Η Εθνική Ελλάδος μόνο αυτό μπορούσε να κάνει και μόνο αυτό έκανε και μπράβο της. Το ότι όμως έπαιξε με αυτόν τον τρόπο δε σημαίνει ότι ήταν και θελκτικός και δεν σημαίνει ότι μας αρέσει και σε εμάς. Το σύστημα του Ότο όμως μπορεί να μην το εφάρμοσε πρώτος αφού οι παλαιότεροι θα θυμούνται το κατενάτσιο της Ιταλίας και νομίζω ότι δικαιούνται τα "πνευματικά" δικαιώματα. Σήμερα το εφαρμόζουν ακόμη ομάδες και στη Γαλλία με τρανό παράδειγμα να είναι η Toulouse...

Πάντως θα ήθελα να δω την Bordeaux και με ομάδες που παίζουν αμυντικά. Εδώ μπαίνει ένα ερώτημα στο κατά πόσο είναι ικανή να διασπάσει σφιχτές άμυνες γιατί μέχρι τώρα δεν έχει παίξει και με μικρομεσαίες ομάδες που παίζουν άμυνα! Η Napoli παραδείγματος χάριν δυσκολεύεται να διασπάσει κλειστές άμυνες...

Μικρός Σκάουτερ είπε...

Είναι πράγματη μεγάλη η άνοδος που παρουσιάζουν οι Γιρονδίνοι. Ομολογώ πως δεν τον ήξερα τον προπονητή της αλλά ετά από αυτό το άρθρο θα κάτσω να ψάξω περισσότερα γι'αυτόν.

Σε ένα σχόλιο γράφεις πως και η Μπαρτσελόνα παίζει ένα είδος με τρεις αμυντικούς, με τον αμυντικό μέσο να γίνεται τριτο σέντερ μπακ. Σωστή η παρατηρησή σου, ειδικά όταν κυνηγά να βάλει γκολ το κάνει σχεδόν πάντα, με τον Άλβες να παίζει καθαρό εξτρέμ.

Ο Ομπράνιακ φέτος κάνει καλή σεζόν, είναι πολύ καλός παίκτης και πιστεύω πως το καλοκαίρι θα αρχίσει να παίζει το όνομα του σε διάφορα μεταγραφικά σενάρια.

Εξαιρετική ανάλυση, μπράβο φίλε Adons. Στο ποδόσφαιρο, το αναχρονιστικό μετά γίνεται μόδα. Εγώ αυτό έχω διαπιστώσει πάντως.

Adons είπε...

Μικρέ Σκάουτερ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Θα ξεκινήσω με την τελευταία σου διαπίστωση και θα πω ότι γενικά όπως και η ζωή έτσι και το ποδόσφαιρο κάνουν κάτι σαν κύκλους. Παλιά πράγματα ξαναέρχονται στην επικαιρότητα και γίνονται μόδα αλλά πάντα με κάποιες μικρές παραλλαγές για να μπορούν να σταθούν στην εκάστοτε εποχή. Δεν νομίζω πιστές αντιγραφές του παλιού να μπορούν να έχουν επιτυχία σε πιο σύγχρονες εποχές.

Όσον αφορά τον Obraniak θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι πολύ καλός παίχτης και μπορεί να κάνει το κάτι παραπάνω σε μια ομάδα και να την ανεβάσει επίπεδο αλλά το πρόβλημά του είναι η συνέπεια στις εμφανίσεις του. Γι' αυτό και δεν κατάφερε ποτέ να γίνει βασικός στη Lille. Αν πάρει μεταγραφή το καλοκαίρι ο Garcia θα χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο αφου το έδωσε σχεδόν τζάμπα στη Bordeaux.

Δημοσίευση σχολίου

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India