Πότε κύριε Ancelotti μου;

Τέτοια εποχή πριν από ένα χρόνο ακουγόταν έντονα ότι ο πρώην προπονητής της Juventus, της AC Milan και της Chelsea, Carlo Ancelotti θα αναλάβει τις τύχες της ομάδας του Παρισιού με τον γενικό διευθυντή Leonardo να είναι σε προχωρημένες επαφές μαζί του. Τελικά ο γάμος έγινε εις βάρους του Antoine Kombouare που απολύθηκε αφού κρίθηκε ανεπαρκής από τον Leonardo και τους νέους Άραβες ιδιοκτήτες. Η PSG τερμάτισε πρώτη στον πρώτο γύρο και τότε ήταν που ανέλαβε ο Ancelotti, στις 30 Δεκεμβρίου!

Η περίοδος Kombouare

Επί Kombouare η ομάδα έπαιζε ένα καθαρό 4-2-3-1 με τέσσερις αμυντικούς στην ευθεία, δύο αμυντικά χαφ, τον Pastore σαν playmaker μπροστά τους, και Nene, Menez σαν εξτρέμ στα άκρα με τον Gameiro να αποτελεί την αιχμή της επίθεσης. Στην αρχή όπως είναι λογικό η ομάδα προσπαθούσε να βρει τα πατήματά της μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Όσο περνούσε ο καιρός όμως η PSG έμοιαζε να συντονίζεται και να παίζει ένα ανεκτό για την ποιότητα των ποδοσφαιριστών της ποδόσφαιρο με κάποιους αυτοματισμούς να κάνουν την εμφάνισή τους και να παίρνει αποτελέσματα. Το αποτέλεσμα ήταν η πρώτη θέση στο τέλος του πρώτου γύρου και πίστευα ότι η ομάδα θα στρώσει ακόμη περισσότερο και θα πάρει το πρωτάθλημα σχεδόν «περπατώντας»!Αμ δε!

Η περίοδος Ancelotti

Προσλαμβάνεται ο Ancelotti, νέοι παίχτες μεγάλης αξίας καταφθάνουν στο Παρίσι και η ομάδα ξεκινά από την αρχή. Νέος προπονητής, νέα φιλοσοφία και φυσικά αλχημείες και πειραματισμοί! Η ομάδα άλλαξε σύστημα καμιά δεκαριά φορές στο δεύτερο γύρο με αποτέλεσμα να χαθεί το πρωτάθλημα που θα το κατακτούσε όπως είπα «περπατώντας»! Το 4-2-3-1 έδωσε την θέση του κατά βάση στο 4-3-2-1, το γνωστό και ως χριστουγεννιάτικο δένδρο! Οι παίχτες δεν μπορούσαν να το αφομοιώσουν και ο Ancelotti ζητούσε περισσότερο χρόνο για να δέσει η ομάδα. Το ίδιο και φέτος.

Μια Γαλλική ομάδα ιταλοποιείται

Εισχωρώντας λίγο πιο βαθιά και γνωρίζοντας την ιστορία του Ιταλού σαν προπονητή, προσπάθησε να εφαρμόσει ότι έκανε και στις προηγούμενες ομάδες του. Να εφαρμόσει δηλαδή το αγαπημένο του χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ένα σύστημα που εφαρμόστηκε κατά κόρον από τις ιταλικές ομάδες την προηγούμενη πενταετία με κάποια σχετική επιτυχία. Πιο αργός ρυθμός, με πιο σίγουρες πάσες και με έμφαση στα αμυντικά καθήκοντα, ώστε να μην δεχθούμε γκολ, και το φίδι από την τρύπα θα το βγάλει ο super επιθετικός που έχουμε στην επίθεση. Πέρσι δεν τον είχε αλλά φέτος η παρουσία του Zlatan γεμίζει το συγκεκριμένο κενό με απόλυτη επιτυχία.

Όπου Ibrahimovich βλέπε νίκη;

Μα φυσικά! Στα παιχνίδια που δεν έπαιξε, οι πρωτευουσιάνοι δυσκολεύτηκαν να πάρουν ακόμη και τον βαθμό της ισοπαλίας. Οι εμφανίσεις τους ήταν τραγικές και τα αποτελέσματα ήρθαν φυσιολογικά. Στην έδρα της Ajaccio αν ήταν πιο εύστοχοι οι γηπεδούχοι θα είχαν πάρει τους τρεις βαθμούς ενώ στην ήττα από την Rennes δεν μπόρεσαν να γυρίσουν το παιχνίδι ακόμη και με δύο παίχτες περισσότερους. Ακόμη όμως και με τον Σουηδό επιθετικό η ομάδα δεν δημιουργεί πολλές φάσεις. Αρκείται στην αποτελεσματικότητα του Ibrahimovich. Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το πως στο παιχνίδι με την Troyes στο Parc des Prince οι φιλοξενούμενοι να έχουν 15 σουτ έναντι 8 των γηπεδούχων! Και δεν είναι μόνο το συγκεκριμένο παιχνίδι. Συμβαίνει αρκετά συχνά.

Μετά τις τρεις συνεχόμενες γκέλες στο πρωτάθλημα ο Ancelotti δήλωσε πως η ομάδα είναι σε κρίση και ζήτησε, μα τι άλλο, χρόνο γιατί η ομάδα δεν έχει δέσει ακόμη και δεν λειτουργούν ως ομάδα. Και σε αυτό το σημείο, ρωτάω εγώ; Πότε κύριε Ancelotti μου θα λειτουργήσετε ως ομάδα; Γιατί την καθοδηγείτε εδώ και ένα χρόνο τώρα και αν δεν ήταν ο Zlatan να σας ξελασπώσει όλες, μα όλες, τις φορές θα βρισκόσασταν λίγο πάνω από την δέκατη θέση! Και δεν υπερβάλω… Τι θα κάνετε κύριε Ancelotti μου αν ο Ibrahimovich τραυματιστεί για κανένα δίμηνο; Ελπίζω μόνο να μην παραπονεθείτε ότι δεν λειτουργείτε ως ομάδα και ότι δεν έχετε δέσει ακόμη γιατί θα αρχίσω να αμφιβάλω για τις ικανότητές σας.

Οφείλω πάντως να παραδεχθώ ότι αν δεν ήσασταν εσείς δεν θα ερχόταν στη Γαλλία ούτε ο Zlatan ούτε ο Thiago Silva αλλά ούτε και ο Lavezzi! Όπως επίσης οφείλω να αναγνωρίσω ότι λόγω της προσωπικότητά σας κρατάτε τα αποδυτήρια ήρεμα που με άλλον προπονητή δύσκολα θα ήταν σε τέτοια ηρεμία. Στο αγωνιστικό όμως μέρος έχετε πάρει κάτω από τη βάση αφού δεν δικαιολογείται μετά από ένα σχεδόν χρόνο να προσπαθείτε ακόμα να μοντάρετε την ομάδα σας. Θα περιμένω να δω το πότε θα συμβεί αυτό. Τότε πραγματικά δεν έχετε να φοβηθείτε κανένα τραυματισμό.

Χαιρετώ.

Posted in: Απόψεις,Γαλλία,Adons