Ισπανοί προπονητές στην Ελλάδα(μέρος 2ο)

Μετά την μακρά απουσία μου λόγω τεχνικών προβλημάτων και κάποιων επαγγελματικών θεμάτων και η οποία ελπίζω να μη συνεχιστεί, συνεχίζουμε την παρουσίαση που είχαμε ξεκινήσει με τους Ισπανούς προπονητές που έχουν περάσει ή είναι ακόμα στα ελληνικά γήπεδα. Μετά τον Lorenso Serra Ferrer, δεύτερος στην σειρά και την τιμητική του σήμερα έχει ο Jose Segura.

2) Jose Segura. Είμαι απόλυτα βέβαιος! Ο Segura έχει μείνει στην μνήμη των Ελλήνων φιλάθλων σαν ένας μέτριος έως αποτυχημένος προπονητής και κυρίως στην μνήμη των φίλων του Ολυμπιακού, σαν ο προπονητής που έφαγε 4 από Μπούρμπο και Κωστένογλου. Είναι όμως αλήθεια έτσι;

Παρουσιάζοντας την ιστορία και την πορεία του Σεγκούρα, πρέπει καταρχάς να τονίσουμε κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν: ο Σεγκούρα ΔΕΝ είναι προπονητής, τουλάχιστον όχι με την στενή έννοια του όρου και όπως τον έχουμε εμείς στο μυαλό μας. Ο Jose ήταν καθηγητής Πανεπιστημίου φυσικής αγωγής στην Lleida με διδακτορικό και ειδικότητα στα ποδοσφαιρικά θέματα. Η ιστορία λέει ότι ο Φερέρ που εκείνη την εποχή ήταν Υπεύθυνος Ακαδημίων στην Barca, τον είχε παρακολουθήσει και εντυπωσιασμένος από τις γνώσεις του, του έκανε πρόταση να συμμετάσχει στο team διαπαιδαγώγησης των νέων ταλέντων στην Καταλονία, την οποία και αποδέχτηκε. Στην 3χρονη παρουσία του στους Καταλανούς αξιοποιήθηκε σε διάφορους ρόλους, πάντα όμως δίπλα στον Σέρα Φερέρ, περνώντας από θέσεις και στην ομάδα Νέων αλλά και στην δεύτερη ομάδα της Barcelona. Νομίζω κανένας δεν υποστηρίζει ότι είναι ο κύριος υπαίτιος, αλλά σίγουρα συνέβαλε και αυτός με το μερίδιο του στην ανάδειξη σπουδαίων ταλέντων στους Καταλανούς (θυμάμαι σίγουρα ότι τότε στις ακαδημίες ήταν ονόματα όπως οι Pique,Iniesta,Valdes,Fabregas). Ακολουθώντας την πορεία του ανθρώπου του οποίου ήταν το δεξί χέρι, αποχωρεί και αυτός από την Barcelona  μαζί με τον Ferrer το 2004 αλλά δε τον ακολουθεί στην Betis, αλλά επιστρέφει στην θέση του στο Πανεπιστήμιο της Lleida στην οποία και παραμένει για δύο χρόνια.

Ώσπου το 2006 η μοίρα τον φέρνει στην Ελλάδα. Ο Lorenso Serra Ferrer αναλαμβάνει την ΑΕΚ και ο πρώτος άνθρωπος που έρχεται μαζί με τον Ισπανό κόουτς στην Ελλάδα, είναι το δεξί του χέρι στην Barcelona,o Jose Segura. Στην ομάδα της ΑΕΚ είχε τον ρόλου του βοηθού/ψυχολόγου καθώς όπως έχουν τονίσει όλοι οι ποδοσφαιριστές της Ένωσης ο Σεγκούρα ήταν ο άνθρωπος μεν που τους μετέφερε τις εντολές του προπονητή, αλλά ήταν και ο ήρεμος και ο πράος άνθρωπος ο οποίος ήταν τον αντίβαρο στις αυστηρές μεθόδους του Φερέρ και ο οποίος τους καθησύχαζε και τους ηρεμούσε όποτε αυτό χρειαζόταν. Εφημερίδες της εποχής γράφανε ότι κανένας δεν είχε ακούσει ποτέ την φωνή του Σεγκούρα στους Θρακομακεδόνες καθώς προτιμούσε να μιλάει ήρεμα και συνήθως προσωπικά με τον κάθε ποδοσφαιριστή. Τελικά αποχώρησε σχεδόν ταυτόχρονα με τον Φερέρ από την ομάδα της Ένωσης.

Οι πλούσιες όμως ακαδημαϊκές και ποδοσφαιρικές του γνώσεις δεν άφησαν ασυγκίνητο τον Σωκράτη Κόκκαλη ο οποίος τον έφερε στον Ολυμπιακό μετά τη  αποχώρησή του από την ΑΕΚ. Βέβαια επειδή επιβεβαιωμένα τότε ελάχιστοι στην διοίκηση του ΟΣΦΠ γνώριζαν από ποδόσφαιρο, ταλαιπώρησαν τον Σεγκούρα σε διάφορες θέσεις στις ακαδημίες αρχικά ενώ στην συνέχεια έγινε βοηθός του Τακη Λεμονη και αργότερα πρώτος προπονητής στον Ολυμπιακό, και όπως συνήθως γίνεται στην Ελλάδα μετά τις πρώτες νίκες του μονιμοποιήθηκε  στην θέση του οδηγώντας τον ΟΣΦΠ στην κατάκτηση του νταμπλ της περιόδου 2007-2008. Έγραψε όμως το όνομα του στην πιο ντροπιαστική ήττα του ΟΣΦΠ τα τελευταία χρόνια από την ΑΕΚ με 4-0 (αντι για 6-0 ή 7-0 που θα ήταν πιο δίκαια σκορ για όσους θυμούνται τον αγώνα). Τελικά μετά το τέλος της σεζόν στον ΟΣΦΠ επικράτησε η λογική και ο Σεγκούρα απομακρύνθηκε από την θέση του πρώτου προπονητή στον Ολυμπιακό και παρά το ότι διαρρεόταν ότι θα παρέμενε ως τεχνικός σύμβουλος στην ομάδα, τελικά απομακρύνθηκε εντελώς από αυτή, προσθέτοντας άλλη μια κλασική επιφανειακή κίνηση σε διοίκηση ελληνικής ομάδας.

Ο Σεγκούρα ξανασχοληθηκε με τα του ποδοσφαίρου στην θέση που του ταιριάζει, αυτή του τεχνικού συμβούλου σε ακαδημίες και μάλιστα σε κάποιες στις οποίες είχε πολλή δουλειά να κάνει, σε αυτές της Liverpool (με ένα μικρό διάλειμμα ως προπονητής στην δεύτερη ομάδα της). Ο Jim γνωρίζει καλύτερα και μπορεί να μας διαφωτίσει, αλλά οι ακαδημίες της ομάδας νομίζω ήταν αποδιαρθρωμένες και ο Segura έχει δείξει έργο και έχει κατάφερει να τις βάλει σε μια τάξη. Το αν θα αποδώσει η δουλειά του αναδεικνύοντας του νέους αστέρες στο λιμάνι, θα το δείξει μόνο το μέλλον…

ΠΡΟΣΗΜΟ ΘΗΤΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: Έμεινε στην χώρα μας δύο χρόνια κυρίως σε υποστηρικτικούς προς τον προπονητή ρόλους και σε αυτές είχε θετική παρουσία. Σαν πρώτος προπονητής στον ΟΣΦΠ νομίζω απογοήτευσε παρά την κατάκτηση του νταμπλ, αλλά νομίζω θα ήταν άδικο να κριθεί για έναν ρόλο τον οποίο ούτε επεδίωξε ούτε είναι αυτός που του ταιριάζει.

ΠΡΟΣΗΜΟ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ: Ο Σεγκούρα δε μπορεί να κριθεί σαν προπονητής γιατί ποτέ δεν ήταν τέτοιος. Ο ρόλος του ήταν πάντα ή βοηθητικός προς τον πρώτο προπονητή ή διαπαιδαγωγός των νέων γενεών σε μία ομάδα. Μετά την Barcelona, άλλη μια μεγάλη ομάδα του εμπιστεύθηκε τις τύχες των ακαδημιών της και μόνο ο χρόνος θα δείξει αν πετύχει και σε αυτές.

Posted in: Απόψεις,Ισπανία,The Catalan