Liverpool 2011-12. Σκέψεις, προβληματισμοί και αισιοδοξία.. Part 1

Φέτος το καλοκαίρι, η Liverpool είχε ένα στόχο: να ξεπεράσει τις δύο τελευταίες απογοητευτικές σεζόν και να αρχίζει να χτίζει την ομάδα του μέλλοντος. Το 2010 τερμάτισε 7η (προπονητής: Benitez) και το 2011 6η (προπονητής: Hogdson και έπειτα Kenny Dalglish). Στην πρώτη περίπτωση κατάφερε να βγει στην Ευρώπη, ενώ στη δεύτερη έμεινε εκτός μετά από πολλά χρόνια. Στο ενδιάμεσο, οι χειρισμοί των Hicks – Gillet οδηγούσαν την ομάδα στα πρόθυρα διάλυσης (χρεωκοπίας), οπότε η αλλαγή ιδιοκτητών, αλλά και η έλευση του Dalglish στον πάγκο έφερναν έναν αέρα αισιοδοξίας πάνω απ'το Anfield. Περίπου 1 χρόνο μετά, τα πράγματα δεν είναι για τους Reds, όπως ακριβώς τα περιμέναμε. Γιατί;

Όταν ήρθε ο King Kenny, όλοι συμφωνήσαν ότι είναι ο καταλληλότερος να αναλάβει την ομάδα εκείνη τη στιγμή. Ζωντανός θρύλος, ο προπονητής με τον οποίο πανηγύρισε η Liverpool το τελευταίο πρωτάθλημα και ικανός να συσπειρώσει όλους γύρω του, ώστε η ομάδα να βγει απ'το βούρκο. Οι διαφωνίες των Liverpudlians ήταν αν πρέπει ο Kenny να μείνει ή όχι μετά το πέρας της περσινής σεζόν, για το λόγο ότι είχε εγκαταλείψει για χρόνια την προπονητική, οπότε δεν ξέραμε αν μπορεί περισσότερο στις απαιτήσεις τις ομάδας. Η διοίκηση, πάντως, του πρόσφερε συμβόλαιο ώστε να μείνει κι άλλο στην ομάδα, δείχνοντάς του εμπιστοσύνη, και τον πλαισίωσε με άτομα που θεώρησε ικανά να σώσουν την ομάδα (τον προπονητή Steve Clark και τον τεχνικό διευθυντή Damien Comolli). Ήρθε το καλοκαιράκι και όλοι περιμέναμε το χτίσιμο της νέας ομάδας. Ο Comolli είχε προαναγγείλει γερό ξεσκαρτάρισμα του roster, και τήρησε την υπόσχεσή του, καθώς όλοι οι καημένοι που μαζεύτηκαν στην ομάδα τα τελευταία 2 χρόνια, έφυγαν με συνοπτικές διαδικασίες. Τι άλλο περιμένει κανείς για να νιώσει αισιόδοξα;

Μα, φυσικά, τα νέα αποκτήματα! Αυτούς που θα έρθουν και θα πάνε την ομάδα πιο ψηλά. Ο Kenny δήλωσε πως θα πάρουμε παίχτες που θα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Όλοι φανταστήκαμε ένα νέο Suarez, ο οποίος μέσα σε ένα εξάμηνο μας έκανε να πιστέυουμε πως υπάρχει φως κάπου στον ορίζοντα. Κακώς το πίστεψαμε αυτό, γιατί οι ομάδες που θέλουν να έχουν διάρκεια στο χρόνο δε βασίζονται μόνο σε world class παίχτες, αλλά και σε πολύ καλούς ρολίστες. Αυτό, υποθέτω, είχε στο μυαλό του και το τεχνικό team και έφερε τους Downing, Henderson, Adam (παίχτες με πολύ καλές σεζόν στις προηγούμενες ομάδες τους), Enrique, Bellamy (γνωστοί σε όλους) και στο τέλος τον Coates. Πολλοί είχαν ενστάσεις, όχι για τα πρόσωπα, αλλά για τα ποσά που ξοδεύτηκαν. Η άποψή μου είναι ότι δεν έχουν νόημα αυτές οι συζητήσεις. Γιατί; Πρώτον, μιλάμε για χρήματα που δε μας ανήκουν (το ότι κάποιος αγαπά την ομάδα δεν τον κάνει αυτόματα και διαχειριστή τον οικονομικών της!), δεύτερον, είτε 20 εκ. λίρες, είτε 1 εκ. τα ποσά είναι εξωπραγματικά, και τρίτον, η τιμή ενός ποδοσφαιριστή καθορίζεται από τον πωλητή και τον αγοραστή, και όχι από προηγούμενες μεταγραφές ή την απόδοση του παίχτη εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα, ο Crouch κοστισε στην Stoke περίπου 10εκ. λίρες, ενώ ο Chamberlain στην Arsenal 11 και ο Wickham στη Sunderland 13. Δε σημαίνει ότι όποιος είναι πιο ακριβός είναι και καλύτερος, απλά η κάθε ομάδα επενδύει ανάλογα με το τι μπορεί να τι προσφέρει ο κάθε παίχτης, ενώ μεγάλο ρόλο παίζει η χρονική στιγμή που γίνεται το deal. Έτσι και η Liverpool, ξόδεψε σε νέους παίχτες τους οποίους θέλει να κρατήσει χρόνια, και θεωρεί ότι θα υπάρχει κέρδος από αυτές τις κινήσεις. Καλές οι κινήσεις, στο πλαίσιο του να γίνει ξανά η ομάδα βρετανική, αν και όλοι περιμέναμε και έναν αμυντικό κλάσης.

Και αρχίζει η σεζόν.. Τα φιλικά ήταν σκέτος προβληματισμός. Δεν είναι τα τρία γκολ που δεχόμασταν σε κάθε παιχνίδι, όσο το ότι δε βλέπαμε κάποιο σχέδιο στη λειτουργία της ομάδας. Λέμε δεν πειράζει, μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος θα έχουμε βελτιωθεί. Βελτιωθήκαμε, άλλα όχι όσο θέλαμε. Πρώτη αγωνιστική, Sunderland εντός 1-1. Μουδιάσαμε. Πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, κάκιστο δεύτερο. Οι νίκες με Arsenal, Bolton μας ανέβασαν, οι ήττες με Tottenham, Stoke μας έβαλαν σε σκέψεις. Με τα πολλά, ύστερα από 11 αγωνιστικές έχουμε 19 βαθμούς και ισοπαλίες στο Anfield με Norwich, Swansea. Τι πάει στραβά και η ομάδα δείχνει να μην μπορεί να αποδώσει με βάση τις ικανότητες των παιχτών της;

Συνεχίζεται..

Posted in: Αγγλία,Απόψεις,Scouser Jim