#FootballWithoutFansIsNothing

Το ποδόσφαιρο είναι προϊόν ή όχι; (Πρέπει να) ακολουθεί τους κανόνες της αγοράς ή όχι;

Το οπαδικό κίνημα ταυτίζεται με το χουλιγκανισμό;

Μπορούν οπαδοί διαφορετικών ομάδων να αγωνιστούν για ένα κοινό σκοπό;

Έχουν οι οπαδοί δικαιώματα ή μόνο «υποχρεώσεις»;

Σκόρπια ερωτήματα, τα οποία δύσκολα καταλήγουν κάπου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, από την πλευρά που τα προσεγγίζει κάποιος, έχει την ανάλογη θέση, την οποία δύσκολα θα αλλάξει στα πλαίσια ενός διαλόγου.

Αφορμή για τα παραπάνω ερωτήματα ήταν μια (ειρηνική) διαδήλωση, η οποία πέρασε, σχεδόν, απαρατήρητη (ή  καλύτερα, ασχολίαστη) από τα ελληνικά ΜΜΕ, ενώ και στα βρετανικά δε δόθηκε ιδιαίτερη έκταση. Την Τετάρτη 19 Ιουνίου, στο Λονδίνο, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση του προγράμματος της ερχόμενης αγωνιστικής περιόδου, 2013-14. Όμως, έξω από το χώρο της εκδήλωσης, οπαδοί διαφορετικών ομάδων ταύτισαν τις απόψεις τους, ένωσαν τις φωνές τους και διαμαρτυρήθηκαν τόσο για τις αυξημένες τιμές των εισιτηρίων, όσο και την αλλοίωση του χαρακτήρα του ποδοσφαίρου, από τις πολιτικές των ποδοσφαιρικών αρχών, αλλά και των «άπληστων» διοικήσεων των ομάδων.

Η διαμαρτυρία ξεκίνησε από τις προσπάθειες του γκρουπ οπαδών της Liverpool, «Spirit of Shankly». Οι πρώτες (επίσημες) αντιδράσεις παρατηρήθηκαν τον Ιανουάριο, όταν οι οπαδοί της Manchester City αρνήθηκαν να πληρώσουν εισιτήρια αξίας 62 λιρών (!!) για το εκτός έδρας παιχνίδι με την Arsenal, με αποτέλεσμα περίπου 900 εισιτήρια να επιστραφούν. Το Μάιο, δύο συναντήσεις (η μία στο Liverpool και η άλλη στο Λονδίνο) έφεραν κοντά τους οπαδούς διαφορετικών αποχρώσεων: Spirit of Shankly (Liverpool), Manchester United Supporters’ Trust, The Blue Union (Everton), Tranmere Rovers Supporters’ Trust ξεκίνησαν την καμπάνια «Football without Fans is Nothing» και συντάχθηκαν στο πλευρό της Football Supporters Federation. Σύντομα, οπαδοί κι άλλων ομάδων προσχώρησαν στην παραπάνω κίνηση, με αποτέλεσμα στη διαμαρτυρία της Τετάρτης να υπάρχουν επίσης οπαδοί των Leicester, West Ham United, Tottenham, Arsenal. Τα συνθήματα; «You greedy bastards, £nough Is £nough”, “We hate Sky Sports and we hate Sky Sports” και το “Supporters, united, will never be defeated” που θυμίζει αρκετά τις ελληνικές πορείες διαμαρτυρίας..

Η κλήρωση του πρωταθλήματος είναι σημαντική στιγμή για κάθε Βρετανό ποδοσφαιρόφιλο, καθώς αρχίζουν να κανονίζονται για άλλους οι εκδρομές και για άλλους η επιλογή των αγώνων που θα παρακολουθήσουν: που παίζουμε στην έναρξη και τη λήξη, που θα περάσουμε την Boxing Day, πότε παίζουμε με τους fierce rivals. Ή μήπως έτσι συνέβαινε παλιότερα; Πλέον, μεγάλος αριθμός οπαδών, αφού ανακοινωθεί το πρόγραμμα, ψάχνει να βρει πότε είναι τα παιχνίδια στα οποία μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά. Από το 1989 μέχρι σήμερα, η ποσοστιαία αύξηση των τιμών στα εισιτήρια των αγώνων της πρώτης κατηγορίας (μετέπειτα Premier League) άγγιξε το 716%!! Η αύξηση των τιμών ήταν ένα από τα μέτρα των -τότε- αρχών για πάταξη του χουλιγκανισμού, καθώς πίστευαν πώς αυτός εντοπίζεται στα «χαμηλότερα» κοινωνικά στρώματα. Με αυτό τον τρόπο πετύχαιναν την απομάκρυνσή του από τα γήπεδο. Πλέον, όμως, δε μιλάμε για πάταξη του χουλιγκανισμού, αλλά για εκμετάλλευση των οπαδών, καθώς οι τιμές διαρκώς αυξάνονται, ενώ παράλληλα ο οπαδός δεν μπορεί να στραφεί σε ένα «εναλλακτικό προϊόν, με περισσότερο ελκυστική τιμή». Οι κανόνες της (ελεύθερης) αγοράς δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο ποδόσφαιρο, οπότε ο οπαδός ή θα πάει στο γήπεδο ή όχι -δεν υπάρχει μέση λύση! Ακριβώς εκεί στοχεύει και η διαμαρτυρία των οπαδών στην Αγγλία. Τα εισιτήρια διαρκείας είναι απαγορευτικά, τα εκτός έδρας εισιτήρια, πολυτέλεια. Ο εκτελεστικός διευθυντής της FA αντιτίθεται στα λεγόμενα των οπαδών, σημειώνοντας ότι τα γήπεδα είναι γεμάτα (πληρότητα 95%), όμως η αλήθεια είναι πως αυτό συμβαίνει διότι η αγορά, πλέον, έχει ανοίξει σε παγκόσμιο επίπεδο και σε πορτοφόλια που μπορούν να ανταπεξέλθουν. Το ποδόσφαιρο γίνεται ολοένα και πιο ελιτίστικο, ενώ το παζλ εθνικοτήτων στις κερκίδες γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο, με περισσότερους φιλάθλους-φίλους της εκάστοτε ομάδας και λιγότερους loyals οπαδούς. Όσοι αγαπούν πραγματικά την ομάδα και συνήθως οι ντόπιοι, μένουν σταδιακά εκτός γηπέδου και τα εκτός έδρας παιχνίδια –σημεία αναφοράς κάθε οπαδού- είναι απλησίαστα. Τρανή απόδειξη, άλλωστε, η μείωση στις πωλήσεις των εκτός έδρας εισιτηρίων.

Βέβαια, η εισροή τεράστιων κεφαλαίων στην Premier League δε θα μπορούσε να αφήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα του παιχνιδιού, όπως ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '80. Στο βιβλίο "The Last Game: Love, Death, Football" του Jason Cowley περιγράφεται η μετάβαση στη νέα εποχή και οι βίαιες αλλαγές που έλαβαν χώρα μετά το τραγικό γεγονός στο Hillsborough και την είσοδο του Murdoch και των «τηλεοπτικών» στο ποδόσφαιρο. Λέγεται ότι είναι τόσα τα χρήματα που μοιράζονται οι ομάδες από τα τηλεοπτικά, σε σημείο που ακόμη και λιγότερα από τα μισά εισιτήρια να πωλούνται, δε θα έχουν πρόβλημα. Από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο ξέφυγε από τη working class βάση του και πέρασε στον αστερισμό των ποδοσφαιριστών-celebrities-μισθοφόρων, των fish & chips των 12 λιρών και την κατάρτιση του προγράμματος με βάση τα «θέλω» του Sky Sports είναι σαφές ότι μιλάμε για άλλο άθλημα. Ο χουλιγκανισμός μπορεί να ήταν μια καλή αφορμή, αλλά το κέρδος ήταν η αιτία για την αλλαγή και η ευρεία αποδοχή του ποδοσφαίρου ήταν ένα γερό θεμέλιο για να οικοδομηθεί η νέα λίγκα, η Premier League.

Οι οπαδοί, έστω και αργά, αρχίζουν να συντονίζονται. Οι σκόρπιες φωνές για την κατάσταση του ποδοσφαίρου, από μεσήλικες μέχρι teenagers, αρχίζουν να εκφράζονται από τa groups των οργανωμένων οπαδών. Ήδη μια πρώτη προτασή τους, η οποία μπορεί να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αφελής, είναι η εύρεση ενός χορηγού από την πλευρά της Premier League, ο οποίος θα συνδράμει οικονομικά στη μείωση των τιμών των εισιτηρίων. Ανατρεπτική πρόταση, δε νομίζετε; Η κόντρα για τα εισιτήρια είναι η αρχή. Οι κερκίδες ορθίων, αλλά και οι περιπτώσεις διοικήσεων, που στο βωμό του κέρδους παρεμβαίνουν στο χαρακτήρα της ομάδας (π.χ. Cardiff - αλλαγή χρωμάτων, Newcastle- αλλαγή ονόματος γηπέδου, Bolton - ανεπιθύμητος χορηγός) θα είναι ένα από τα επόμενα ζητήματα που θα απασχολήσουν εντονότερα την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη στο μέλλον. Αν και το ποδόσφαιρο δείχνει (και είναι) δευτερεύον ζήτημα, ειδικά στις μέρες μας, ο κοινωνικός του χαρακτήρας δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.

…United we stand,

Divided we fall...

Hashtags:

#FootballWithoutFansIsNothing   #alltogethernowj19

Πηγές:

http://www.guardian.co.uk/football/2013/jun/19/premier-league-protest-ticket-prices

http://www.premierleague.com/en-gb/news/news/2013-14/jun/premier-league-statement-about-meeting-supporters-groups.html

http://www.guardian.co.uk/news/datablog/2013/jun/19/premier-league-ticket-prices-club-charge-the-most

Posted in: Αγγλία,Απόψεις,Scouser Jim