Rory Delap: το τέλος μιας ιδιαίτερης εποχής

Από τον Ιανουάριο. ήταν λίγο-πολύ γνωστό.. Όταν όμως το έμαθα τις προάλλες, μου κακοφάνηκε... Κι ας μην τον συμπάθησα ποτέ.. Ο Rory Delap αποχώρησε από τη Stoke (σιγή)...

Δεν τον συμπάθησα ποτέ -ποδοσφαιρικά, εννοώ. Γιατί, όταν αναλογίζομαι ότι ήταν Ιρλανδός (μεγάλη συμπάθεια) και παίχτης-σημαία για την ομάδα του (σεβασμός), δε γίνεται να νιώσω αρνητικά. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, όμως, ήταν η προσωποποίηση του αντιπαθητικού ποδοσφαίρου του Tony Pulis. Του (ακραίου) physical game, του "σέντρα κι άγιος ο Θεός", των στημένων φάσεων. Είναι ο ποδοσφαιριστής, που αν και μέσος, θα τον θυμόμαστε πάντα, για τις ασιστς του με τα χέρια. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης, για το πώς μπορεί να σκοράρει μια ομάδα. Ναι, το καλύτερό του attribute ήταν τα πλάγια άουτ: δυνατά και κατευθείαν στο κεφάλι του επιθετικού (πρώην ακοντιστής, άλλωστε). Όλοι οι αμυνόμενοι ανεβάζουν σφυγμούς στα κορνερ των αντιπάλων, εκτός κι αν ο αντίπαλος λέγεται Stoke: φόβος και στα πλάγια...

Πλέον, η εποχή Delap στη Stoke τελείωσε. Όπως και η εποχή Pulis, καθώς αποχώρησε κι αυτός, λίγο καιρό πριν. Δεν ξέρω τι περιμένουμε από τους Potters την ερχόμενη σεζόν. Με την αποχώρησή του, κλείνει ένας πολυετής κύκλος για τη Stoke, η οποία θα αρχίσει σιγά σιγά να ξεφεύγει από το στυλ που μας είχε συνηθίσει. Ξέρω, όμως, ότι ο Rory Delap αξίζει έναν ελάχιστο φόρο τιμής κι ας μην είμαι fan της Stoke. Για μένα, θα είναι μια cult ποδοσφαιρική φιγούρα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Που αγαπήθηκε από τους οπαδούς της Stoke, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως χαρακτήρας. Ίσως γιατί πάντα έδινε το 110% των δυνατοτήτων του. Ίσως γιατί ήταν παρών στην καλή εποχή του συλλόγου. Φεύγει με το κεφάλι ψηλά, με τις καλύτερες ευχές όλων. Αν θα μας λείψει, δεν ξέρω.. Δεν είναι θρύλος, αλλά είναι σίγουρα "a real Stoke man"!

Posted in: Αγγλία,Απόψεις,Scouser Jim