Οι κουλτούρες και το φαινόμενο των «αδιάφορων»

Οι τελευταίες αγωνιστικές για τους στοιχηματζίδες είναι ιδιαίτερες! Το φαινόμενο των «αδιάφορων» μπαίνει στο παιχνίδι τους και το «κίνητρο» μιας ομάδας ανεβαίνει πρώτο στην κατάταξη των κριτηρίων που έχει ο καθένας όταν ποντάρει τα χρήματά του. Φυσικά οι «αδιάφοροι» ποικίλουν και μάλιστα έχουν και διαφορετική συμπεριφορά από χώρα σε χώρα.

Γιατί όμως υπάρχουν αυτές οι διαφορές και τι σχέση έχει η κουλτούρα ενός λαού με τις διαφορετικές συμπεριφορές; Πως επηρεάζουν η κουλτούρα, οι παραδόσεις και οι αξίες που έχουν μπολιαστεί στο DNA ενός λαού το ποδόσφαιρο και ειδικότερα τους «αδιάφορους»; Ας αναλύσουμε τα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης, Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία και Ιταλία! Φυσικά θα πρέπει να διευκρινίσω σε αυτό το σημείο ότι τα παρακάτω αποτελούν προσωπική αίσθηση περισσότερο και λιγότερο επιστημονική ανάλυση.

Στην Αγγλία λοιπόν είναι γνωστό ότι δεν υπάρχουν «αδιάφοροι»! Δεν χαρίζεται κανένας σε κανένα. Γιατί όμως; Ο ιπποτισμός είναι μια αξία με την οποία έχουν γαλουχηθεί οι Αγγλοσάξονες. Στα τουρνουά των ιπποτών, παλαιά, στον Μεσαίωνα κανένας ιππότης δεν σκεφτόταν να κάνει των «αδιάφορο» αφού πέρα από τον προσωπικό του τραυματισμό μέχρι θανάτου κιόλας, θα έπρεπε να ζήσει με την ντροπή της ήττας! Έτσι, αυτή η αξία έχει μεταφερθεί και στο ποδόσφαιρο με την ανάλογη συμπεριφορά.

Τελείως αντίθετη συμπεριφορά έχουν οι Ιταλοί. Τα παιχνίδια «μπισκότο» στο τέλος των πρωταθλημάτων δίνουν και παίρνουν. Οι «αδιάφοροι» της Ιταλίας σχεδόν πάντα δίνουν βαθμούς σε αυτούς που τους χρειάζονται βοηθώντας τους. Αυτό οφείλεται στον καθολικισμό, μία αξία που την έχουν οι Ιταλοί περισσότερο από τους άλλους λαούς. Και ο καθολικισμός διδάσκει την αλληλεγγύη. Αφού εγώ δεν θα έχω κανένα όφελος ας βοηθήσω τον άλλον που έχει! Φυσικά ο «αδιάφορος» θα περιμένει την ίδια αλληλεγγύη όταν θα την χρειαστεί με την σειρά του.

Οι Γάλλοι κινούνται κάπου ενδιάμεσα. Οι ομάδες του νότου και της Κορσικής είναι πιο κοντά στους Ιταλούς ενώ οι Βόρειοι πιο κοντά στους Άγγλους. Έτσι πιο εύκολα θα δούμε «μιλημένο» παιχνίδι μεταξύ των ομάδων του νότου. Επιπλέον οι Γάλλοι είναι λίγο τεμπέληδες και πολύ «παρτάκηδες» δηλαδή ο καθένας για τον εαυτό του! Ο Ancelotti είχε πει σε μία στιγμή ότι οι Γάλλοι είναι οι πιο δύσκολοι ποδοσφαιριστές αφού πολύ δύσκολα θα τους πείσεις να παίξουν στο 100% των δυνατοτήτων τους. Αυτά ορίζουν και τη συμπεριφορά των «αδιάφορων»!

Αντιθέτως οι Γερμανοί έχουν σαν κύρια αξία την λεγόμενη στην ξένη βιβλιογραφία «work ethic»! Την ηθική του εργάτη ή εργαζόμενου δηλαδή. Αυτό ορίζει ότι ο Γερμανός θα δουλέψει όσο καλύτερα μπορεί την ώρα της δουλειάς του. Αυτή η ηθική αλλά και η υπευθυνότητα που τους διακρίνει αποτρέπει την αλληλεγγύη όπως υπάρχει στην Ιταλία. Έτσι ο Γερμανός ποδοσφαιριστής ενδιαφέρεται μόνο για τη δική του ομάδα αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους. Το αποτέλεσμα είναι να μην χαρίζονται, γενικά, παιχνίδια.

Τέλος οι Ισπανοί έχουν μια μικτή συμπεριφορά όσον αφορά αυτό το φαινόμενο. Η ιδιαιτερότητα που έχουν είναι ότι είναι χωρισμένοι. Υπάρχουν Καταλανοί, Βάσκοι, Ανδαλουσιάνοι κτλ.!Έτσι αυτή η ιδιαιτερότητα των αυτονομημένων περιοχών έχει αντίκτυπο και στο ποδόσφαιρο. Για παράδειγμα ποτέ δεν θα δούμε μια Βάσκικη ομάδα να χαρίζει βαθμούς σε μια Μαδριλένικη και το αντίθετο αλλά δύο Βασκικές ομάδες θα αλληλοβοηθηθούν.

Συνοψίζοντας, οι παραδόσεις και η κουλτούρα μιας χώρας και ενός λαού έχουν αντίκτυπο και στο ποδόσφαιρό της και θα πρέπει να τις λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν μας όταν ποντάρουμε τα χρήματά μας. Ειδικότερα αυτές οι αξίες γίνονται πιο εμφανείς και ξεκάθαρες όταν κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο των «αδιάφορων»!

ΥΓ : Θα πρέπει να ξανατονίσω ότι τα παραπάνω αποτελούν προσωπική αίσθηση και όχι επιστημονική ανάλυση. Θα χαρώ πάντως αν κάποιος έχει διαφορετική άποψη να την συζητήσουμε! Μπορεί να είμαι και τελείως λάθος.

Posted in: Απόψεις,Adons