Euro 2012 - Τι μας έμεινε από τη φάση των ομίλων

Ξεκινάει σήμερα ο γύρος των νοκ άουτ παιχνιδιών και το ενδιαφέρον ανεβαίνει. Θα ήθελα, όμως, να σας πω συνοπτικά τι μου έκανε εντύπωση από τα πρώτα 24 παιχνίδια της φάσης των ομίλων.

Α’ όμιλος – ή αλλιώς: «ο όμιλος του παραλόγου»

Οι (ποδοσφαιρικοί) αναλυτές – ιστορικοί του μέλλοντος θα τον εξετάσουν διεξοδικά και θα προσπαθήσουν να απαντήσουν στα παρακάτω ερωτήματα:

α) Πώς μία ομάδα που δέχεται 4 γκολ στην πρεμιέρα, καταφέρνει να τερματίσει πρώτη;

β) Πώς η -κατά γενική ομολογία, πριν την έναρξη του τουρνουά- καλύτερη ομάδα του ομίλου, βάζοντας 4 γκολ στην πρεμιέρα, καταλήγει να τερματίσει τρίτη;

γ) Πώς μία ομάδα, η οποία κάνει δύο κακά πρώτα ημίχρονα στα πρώτα δύο παιχνίδια (τα οποία της στοίχισαν), καταλήγει στο τρίτο να κρατάει την τύχη στα χέρια της, και να μην εξαρτάται από το αποτέλεσμα του άλλου παιχνιδιού;

δ) Πώς οι Σάντος και Αντβοκάατ έκαναν δύο συνεχόμενες κακές εμφανίσεις;

Β’ όμιλος – ή αλλιώς «ο όμιλος φωτιά!! (sic)»

Σε αυτόν τον όμιλο περίμενα να δω τον κακό χαμό, αλλά τίποτα. Το μόνο που έγινε ήταν το μπαμ της Ολλανδίας (βέβαια, σε τέτοιο όμιλο, όποιος και να αποκλείονταν, τα ίδια θα λέγαμε). Απλά με ξένισε το γεγονός ότι δεν είδαμε ούτε μία ισοπαλία! Να μπλεχτούν λίγο τα πράγματα, βρε παιδί μου! Τέλειωσε η δεύτερη αγωνιστική  και ξέραμε σε μεγάλο βαθμό ποιοι θα περάσουν. Όπως είπε και ο Adons, η κούραση ήταν εμφανής σε όλους, όμως οι Γερμανοί τη διαχειρίστηκαν άψογα. Τι κρατάω;

α) Τη συνέπεια των Γερμανών, χωρίς να πιάσουν μεγάλη απόδοση

β) Την ασυνέπεια των Ολλανδών – δεν περίμενα τέτοιο χάλι

γ) Την πολύ καλή εικόνα των Δανών – αλλά φάνηκε ότι ήταν ένα κλικ κάτω από τους άλλους

δ) Την παρουσία του Postiga στη βασική ενδεκάδα της Πορτογαλίας! Cult φιγούρα

(Δε θα ασχοληθώ με τον imitation Ρονάλντο – υπάρχει κάποιος που τον έχει καταλάβει καλύτερα πό όλους μας και δεν είναι άλλος από τον Κάνθαρο)

Γ’ όμιλος – ή αλλιώς «Η επικράτηση των φαβορί»

α) Η παρουσία των Ιρλανδών στις κερκίδες (θετικότατη)

β) Η παρουσία των Ιρλανδών στο γήπεδο (απογοητεύτηκα…) – Κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε για το φαινόμενο «Dunne»

γ) Η σύγχρονη Ισπανία μπορεί και χωρίς επιθετικό. Δείχνει όμως πιο αδύναμη σε σχέση με τις προηγούμενες διοργανώσεις. Ως πού θα φτασει, άραγε;

δ) Η τακτική πειθαρχία των Κροατών

ε) Δεν ήρθε η ισοπαλία στο Ισπανία-Κροατία, που ακούστηκε πολύ τις προηγούμενες ημέρες, σε βάρος των Ιταλών. Τουλάχιστον, γλιτώσαμε από τις θεωρίες συνομωσίας και τους μύθους που θα ακολουθούσαν τη διοργάνωση για χρόνια.

Δ’ όμιλος – ή αλλιώς «Αυτός ήταν ο όμιλος φωτιά!»

Αγγλία και Γαλλία εμφανίστηκαν ελαφρώς κατώτερες από τα αναμενόμενα, η Ουκρανία και η Σουηδία λίγο καλύτερες, οπότε έγινε το μπέρδεμα. Τι μου έμεινε;

α) Οι 5 διαιτητές. Λοιπόν: ο ένας είναι ο «άρχοντας». Οι άλλοι δύο είναι οι λεγόμενοι «λάινσμαν» (απίστευτη λέξη – δεν έχει πληθυντικό) και κοιτάνε το οφσάιντ και τις πλάγιες γραμμές. Οι δύο, δίπλα στα τέρματα, που κοιτάνε τη γραμμή του τέρματος και κρατάνε και έναν ασύρματο, ποια άλλη αρμοδιότητα έχουν; Και με ποια προσόντα γίνεσαι διαιτητής-δίπλα-από–το-τέρμα, πέραν του να έχεις το eye of the tiger; Για περισσότερη κουβέντα, αναλαμβάνει δράση ο Μικρός Σκάουτερ.

β) Steven Gerrard. Χωρίς άλλα σχόλια

γ) Το ενάμιση γκολ του Μέλμπεργκ

δ) Τα καραγκιοζιλίκια του Ibrahimovic. Πόσο υπερεκτιμημένος μπορεί να είναι ένας παίχτης; Και γιατί η εθνική Σουηδίας έχει τόσο ανάγκη έναν γυρολόγο φορ, ο οποίος δε φτάνει στο ελάχιστο τους προκατόχους του;

Περιμένω τις δικές σας εντυπώσεις/στιγμές για τη φάση των ομίλων. Ελπίζω στην επόμενη φάση, οι ομάδες να εμφανιστούν πιο φρέσκες και να δούμε καλύτερες αναμετρήσεις.

Posted in: Απόψεις,Euro,Scouser Jim