14:15
Adons
Φυσικά αυτό
αποτελεί υπερβολή αλλά μήπως δεν θα μας φαίνεται τόσο υπερβολικό σε μερικά
χρόνια; Μέχρι τώρα με ελάχιστες εξαιρέσεις είδα τόσο κουρασμένες ομάδες και
τόσο κουρασμένους παίχτες που πρώτη φορά βλέπω όσο παρακολουθώ ποδόσφαιρο, είτε
οι παίχτες αυτοί είναι μέλη των εθνικών τους είτε των συλλόγων τους.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα δεν μπορεί να είναι άλλο από το παιχνίδι μεταξύ
της Γαλλίας και της Αγγλίας.
Ας το αναλύσω
λίγο γιατί έχει κάποια αξία. Μπορεί οι Γάλλοι να είχαν τον έλεγχο του
παιχνιδιού με την κατοχή της μπάλας και με τους Άγγλους να περιμένουν αλλά σε
κανένα σημείο του αγώνα δεν υπήρχε απειλή για τις δύο εστίες. Η μπάλα κυλούσε
τόσο αργά σαν να κλωτσούσαν πέτρα σε σημείο που νόμιζα ότι έβλεπα Euro του `80. Η έλλειψη
ενέργειας σε συνδυασμό και με την έλλειψη δημιουργικότητας ήταν τα
χαρακτηριστικά αυτού του παιχνιδιού. Ο Ribery, o Nasri ακόμα και οι πιτσιρικάδες της Αγγλίας
ήταν δύο με τρία επίπεδα κάτω από αυτά που έχουμε δει με τους συλλόγους τους
όσον αφορά την εκρηκτικότητά τους. Ελάχιστοι κατάφεραν να φτάσουν στο ίδιο
επίπεδο.
Αν και λιγό πολύ
περιμέναμε κάτι τέτοιο από τις συγκεκριμένες ομάδες τι συμβαίνει με τα λεγόμενα
φαβορί για τον τίτλο; Η Γερμανία έκανε δύο επαγγελματικές νίκες, με τον πιο φρέσκο
παίχτη της να είναι ο ... Hummels. Μια Γερμανία που κατά
τη γνώμη μου ήταν πιο αργή από αυτή του Mundial της Νοτίου Αφρικής. Η καταπόνηση του Ozil που αποτελεί
βαρόμετρο για την Γερμανία είναι και ο λόγος που η ομάδα έχει κατεβεί μια
ταχύτητα όπως και επίσης οι ποδοσφαιριστές της Bayern. Παράδειγμα ο Lahm ο
οποίος ανεβοκατέβαινε την δεξιά πλευρά με ιδιαίτερη ευκολία!
Η Ολλανδία
δείχνει να είναι μια ομάδα χωρίς αρχή και τέλος όπου και σε αυτή την ομάδα
λείπει η εκρηκτικότητα και η δημιουργία. O Van Persie κουράστηκε τραβώντας την Arsenal από το χεράκι
την χρονιά που μας πέρασε το ίδιο και ο Robben αλλά και ο Sneijder που είναι κουρασμένος περισσότερο
ψυχολογικά. Η Ισπανία που μπορεί να βρήκε απέναντί της μια αδύναμη ομάδα, την
Ιρλανδία, και την ισοπέδωσε αλλά με τους Ιταλούς έδειξε να τα βρίσκει σκούρα.
Οφείλω όμως να παραδεχτώ ότι είναι ένα σκαλί πιο πάνω από όλους όσον αφορά την
φρεσκάδα. Η Ιταλία είναι στα γνωστά της στάνταρτς.
Ποια ήταν όμως η
πιο φρέσκια ομάδα σύμφωνα με τα μάτια μου; Η Κροατία που αν εξαιρέσεις τον Modric που όντως
δείχνει κουρασμένος οι υπόλοιποι συμπαίχτες του πετάνε. Το ίδιο συμβαίνει και
με τους Ρώσους αλλά και με τους Ουκρανούς.
Αυτό που βγαίνει
σαν συμπέρασμα είναι πως τα πολλά παιχνίδια των πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών με
τους συλλόγους τους, τους βαραίνουν τόσο πολύ που αν δεν προσέξουν οι
παράγοντες της UEFA και της FIFA τότε οι διοργανώσεις των εθνικών ομάδων θα ξεφτίσουν. Οι ομοσπονδίες
πρέπει να σκεφτούν το ενδεχόμενο κάτι τέτοιο να επηρεάσει και τα εθνικά
πρωταθλήματα. Ο χρόνος που οι παίχτες παίζουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων
τους μικραίνει όλο και πιο πολύ κάτι που αποδυναμώνει σε βάθος χρόνου τους
ίδιους τους συλλόγους αφού δεν μπορούν να επενδύσουν σε παίχτες για μεγάλο
χρονικό διάστημα και αναγκάζονται να αγοράζουν αυτούς που στην συγκεκριμένη
περίοδο βρίσκεται στο pick της καριέρας τους. Αποτέλεσμα αυτού είναι να
μεγαλώνουν τα χρέη των ομάδων.
Posted in: Απόψεις,Adons,Euro
6 σχόλια:
Αντώνη, συμφωνώ απόλυτα με τα γραφόμενά σου, αν και χτες οι δύο ομάδες έδειξαν πιο φρέσκες από την πρεμιέρα. Πιο πολύ με εξέπληξαν οι Γάλλοι και όχι οι Άγγλοι, μιας και οι πρώτοι κατάφεραν να κάνουν αρκετές φάσεις με τους Ουκρανούς (διοργανωτές, αλλά και πολύ αθλητική ομάδα), ενώ οι δεύτεροι κατάφεραν να κάνουν world class ομάδα τους σαφώς κατώτερους Σουηδούς. Η ανατροπή του σκορ οφείλεται: πρώτον, στην αλλαγή του Walcott και δεύτερον, στην ποιότητα των Άγγλων διεθνών. Πάμε, όμως, στο θέμα μας:
Οι μεγάλες ομάδες εμφανίζονται κουρασμένες στα τελευταία Euro, Mundial και η συζήτηση για το πώς μπορεί αυτό να αποφευχθεί κρατάει χρόνια. Οι προπονητές πάνω κάτω επιλέγουν παρόμοιους τρόπους για να αντεπεξέλθουν και να καταφέρουν αν κρατήσουν "φρέσκια" την ομάδα ως το τέλος: υψηλό τέμπο στην αρχή, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος και συντήρηση δυνάμεων (στο μέτρο του δυνατού) στη συνέχεια. Άλλες φορές βγαίνει, άλλες όχι. Οι παίχτες, το ίδιο: λογικό είναι, αν δεν έχεις δυνάμεις, να τρέξεις στην αρχή και να χαλαρώσεις στη συνέχεια (ελπίζοντας να μη χρειαστεί να ξαναφορτσάρεις μετά το 70'). Όμως, ο ανθρώπινος οργανισμός έχει όρια και οι ποδοσφαιρικοί παράγοντες απαιτούν από τους ποδοσφαιριστές να τα ξεπερνούν. Σε αυτό οφείλεται και το γεγονός ότι λιγοστεύουν οι ηγέτες στις ομάδες: δε βλέπεις εύκολα τον παίχτη, που θα πάρει την ομάδα από το χέρι και θα την οδηγήσει στις επιτυχίες. Γι'αυτό και θεοποιούνται παίχτες για μια ενέργεια, για ένα γκολ, για μια καλή σεζόν (και μετά χάνονται).
Το χειρότερο είναι ότι επηρεάζεται η υγεία των ποδοσφαιριστών. Σωματικά, η καταπόνηση είναι τεράστια. Ο ένας τραυματισμός το χρόνο θεωρείται, πλέον, δεδομένος. Συνήθως, παρατηρείται υποτροπή παλιότερου τραυματισμού. Γιατί; Διότι ο ποδοσφαιριστής "υποχρεώνεται" να αγωνιστεί, ακόμη κι αν δεν έχει επανέρθει πλήρως, άρα η αποθεραπεία του δεν είναι ομαλή. Ψυχικά, η ένταση και πίεση ενός ποδοσφαιριστή τέτοιου επιπέδου, δεν είναι εύκολα αντιληπτή. Τα παιχνίδια συνεχόμενα και το λάθος να απαγορεύεται. Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω οδηγούν μεγάλο αριθμό ποδοσφαιριστών στα αναβολικά. Το ντοπάρισμα είναι ο εύκολος τρόπος να ανταπεξέλθεις, αν δεις ότι δεν μπορείς αλλιώς.
Η Uefa και η Fifa θα αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τις πρακτικές τους, γιατί το προϊόν-ποδόσφαιρο θα χαλάσει. Όσον αφορά την Αγγλική ομοσπονδία, είναι μεγάαααλη κουβέντα η μείωση των παιχνιδιών, κι'αυτό γιατί οι Άγγλοι θέλουν να βλέπουν συχνά τις ομάδες τους. Αυτό που συζητιέται είναι η διακοπή πρωταθλήματος το χειμώνα, τουλάχιστον τη χρονιά που θα έχει Euro/Mundial. Ως γνωστόν, από 20 Δεκέμβρη έως 10 /Γενάρη, στην Αγγλία δίνουν 6-7 παιχνίδια. Από τη μία η παράδοση (ιερή για τους Βρετανούς), από την άλλη η πραγματικότητα. Δύσκολη η επιλογή. Ίσως, αν η διακοπή γινόταν λίγο αργότερα, να ήταν όλοι ευχαριστημένοι.
Στην ερώτησή σου θα απαντήσω καταφατικά. Αλλά δεν πιστεύω ότι θα κινδυνέψουν οικονομικά οι ομάδες. Το πιο άμεσο μέτρο είναι η μείωση μισθών των ποδοσφαιριστών και τα μικρότερα ποσά για μεταγραφές. Αυτό θα τους δώσει τον απαραίτητο χρόνο για να αναπροσαρμόσουν τις λίγκες τους, γιατί και οι ίδιοι ξέρουν (καλύτερα από εμάς), ότι δεν μπορούν να πάρουν, πλέον, περισσότερα από τους ποδοσφαιριστές. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, εύχομαι να μην έχουμε άλλο θύμα μες το γήπεδο, λόγω "υψηλού φόρτου εργασίας".
Jim επειδή έχω την άποψη ότι οι μεσοβέζικες λύσεις πέρα το ότι είναι επικίνδυνες είναι και αναποτελεσματικές σε βάθος χρόνου δεν μπορώ να δεχτώ την λυση που εφαρμόζεται αυτή τη στιγμή για τους ποδοσφαιριστές από τα τεχνικά επιτελεία και την αναφέρεις και εσύ! Φορτσάρω στην αρχή για να κάτσω μετά! Όχι θέλω να βλέπω ομάδες να φορτσάρουν από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν αντέχει ο ποδοσφαιριστής τόσα πολλά παιχνίδια.
Και πάω λίγο στο ουσία... Οι λύσεις που μπορούν να προταθούν είναι δύο!
1. Οι ομάδες είτε εθνικές είτε σύλλογοι να χρησιμοποιούν περισσότερους παίχτες και άρα για να έχεις μεγάλο ρόστερ θα πρέπει να έχεις και μικρότερους μισθούς. Οι προπονητές θα πρέπει να ασχολούνται με μεγάλο αριθμό ποδοσφαιριστών.
2. Να μειωθούν τα παιχνίδια και άρα θα έχεις λιγότερα έσοδα και ίσως σαν αποτέλεσμα μικρότερους μισθούς πάλι.
Το θέμα όμως είναι τι συμφέρει τις ομάδες! Οι παίχτες πυροτεχνήματα που θα παίζουν μία το πολύ δύο χρόνια στο πικ ή παίχτες που θα αντέχουν να παίζουν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους για 7 με 9 χρόνια; Στην πρώτη περίπτωση θα έχεις περισσότερα έσοδα λόγω τηλεοπτικών και λοιπών αφού έχεις και περισσότερα παιχνίδια αλλά θα σπαταλάς και περισσότερα για να αγοράζεις κάθε χρόνο παιχτες που βρίσκονται στην συγκεκριμένο περίοδο στο πικ. Στη δευτερη περίπτωση θα έχεις λιγότερα έσοδα σίγουρα αλλά σπαταλάς και πολύ λιγότερα για παίχτες αφού δεν χρειάζεται να αγοράζεις συνέχεια ποδοσφαιριστές.
Τελικά ποια από τις δύο συμφέρει;
Το θέμα αυτό αφορά τους πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Αυτούς που θεωρούνται αναντικατάστατοι από τους συλλόγους τους και από τις εθνικές ομάδες των χωρών τους. Δεν νομίζω όμως ότι η εικόνα των εθνικών ομάδων οφείλετε στην κούραση.
Οι εθνικές ομάδες, λόγο του γεγονότος ότι βασίζονται στους πρωτοκλασάτους δεν κάνουν προετοιμασία για τα τουρνουά. Λόγο έλλειψης χρόνου, στην ουσία κάνουν αποθεραπεία των παικτών τους. Οπότε και οι ξεκούραστοι χαλαρώνουν αντί να φορμάρονται.
Γι αυτό το λόγο πιστεύω ότι οι ομάδες παρουσιάζονται νωχελικές, αλλά και λόγο τις διαφορετικότητας που υπάρχει ανάμεσα στις εθνικές και τους συλλόγους.
Αντώνη πολύ καλό το θέμα και πολύ ενδιαφέρουσα η άποψη σου γι’ αυτό.
Betonia το θέμα που ήθελα να θίξω περισσότερο είναι ακριβώς αυτή η νωχελικότητα όπως την λες εσύ που εγώ επιμένω πως οφείλεται στην κούραση! Δεν θέλω να παρακολουθώ EURO και να είναι οι ομάδες νωχελικές. Πρέπει σε τέτοιες διοργανώσεις να είναι στην καλύτερή τους φόρμα αλλά με τόσα παιχνίδια πότε να πρωτο φορμαριστείς; Όλες οι ομάδες μετά το 75 δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους...
Πάντως τα παιχνίδια των ομίλων συνήθως φορμάρουν τις ομάδες, οπότε στην επόμενη φάση νομίζω ότι η εικόνα τους θα είναι καλύτερη...
Adons, δε μου αρέσει η λύση που εφαρμόζουν οι προπονητές, απλά την αναφέρω. Δυστυχώς, αναγκάζομαι να την αποδεχτώ, λόγω των συγκυριών. Μιλάμε για ανθρώπους, όχι ρομποτ, οπότε δεν μπορούν να αντέξουν σε υψηλό τέμπο για 90 λεπτά.
Πάντως, αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Και παλιότερα, που τα παιχνίδια των συλλόγων ήταν λιγότερα, δεν έβλεπες ομάδες να παίζουν "φορτσάτες" από την αρχή ως το τέλος. Θυμήσου Mundial '94: Βραζιλία και Ιταλία ήταν οι φιναλίστ και οι 2, κατ'ομολογία, καλύτερες ομάδες. Κι όμως, η Βραζιλία είχε νεκρά διαστήματα απέναντι σε Ολλανδία, ΗΠΑ, Βουλγαρία, και η Ιταλία με Νιγηρία, Σουηδία, ενώ πέρασε από τον όμιλο με τετραπλή ισοβαθμία (όλοι από 4 βαθμούς)! Θέλω να πω, ότι με παιχταράδες και ξεκούραστους, και οι δύο ομάδες δεν κατάφεραν το φουλ ποδόσφαιρο 90 λεπτά. Άρα, δε θεωρώ ότι η μείωση αγώνων θα συντελέσει σε τέτοια άνοδο της αγωνιστικότητας, αλλά σίγουρα θα την οδηγήσει προς το καλύτερο.
Στο πρώτο σημείο που προτείνεις, έχω μια μικρή ένσταση. Το πόσο έυκολο είναι για ένα τεχνικό επιτελείο, να δουλεύει με μεγάλο ρόστερ. Το λέω, διότι από πολλούς προπονητές ακούμε ότι δε θέλουν πολύ μεγάλο ρόστερ. Θεωρητικά, πάντως, θα ήταν μια ευνοϊκή λύση.
Όσον αφορά το ερώτημα που θέτεις, ιστορικά στο ποδόσφαιρο επικρατούν λύσεις μακροπρόθεσμες, και όχι τυχοδιωκτισμοί. Άρα, πιστεύω ότι θα επικρατήσει η δεύτερη λύση, διότι προκρίνει τη βιωσιμότητα, ακόμη και των μικρότερων ομάδων. Οι μεγάλες ομάδες είναι μεγάλες γιατί υπάρχουν και οι μικρές. Χωρίς την ύπαρξη μικρών, δε θα υπάρχουν (σοβαρά) πρωταθλήματα, οπότε (τόσο για τη βιωσιμότητα του αθλήματος, όσο και για την υγεία των παιχτών).
Δημοσίευση σχολίου