Τριφύλλι με πολλή χλωροφύλλη.

Ο Παναθηναϊκός φέτος μοιάζει με ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Έχει τους αστέρες,έχει τους ρολίστες, έχει τα αποδυτήρια, έχει την έδρα, έχει τον κόσμο, έχει τα λεφτά, έχει...έχει...έχει... Μέχρι στιγμής και κρίνοντας από τα φιλικά η ομάδα ρολάρει. Φαίνεται πως η δουλεία που έγινε πέρυσι από τον Νιόπλια είχε προγραμματισμό. Η αγωνιστική πειθαρχία, η σκληρή δουλειά στις προπονήσεις και τα αποτελέσματα συνδυάζονται τέλεια.


Βέβαια αυτό δεν έγινε εν μια νυκτί. Η ομάδα για περισσότερο από μία 10-ετία βρισκόταν στη σκιά. Δεν απέδιδε στα δύσκολα παιχνίδια και κέρδιζε δύσκολα τα ματς με τις "μικρές ομάδες". Δίκαια ή άδικα η ομάδα ήταν σε κρίση. Αυτό όμως φαίνεται να αλλάζει με απαρχή στη περσινή σεζόν. Ζυμώθηκε, σκλήραινε, αναπροσαρμόστηκε και γύρισε έτοιμος να ηγηθεί. Δίκαιος πρωταθλητής. Φέτος με εντονότερο ανταγωνισμό νομίζω οτι είναι πάλι, τουλάχιστον, μία κλάση πιο πάνω από τους άλλους και δύσκολα θα χάσει τον τίτλο. Η ομάδα έχει επιτέλους το "κάτι" που έλειπε.

Μπορεί ο προπονητής να έχει αποδοχή, γνώση και ικανότητα όμως το ¨κάτι¨ αυτό ακούει στο όνομα Djibril Cissé. Ο Γάλλος, ερχόμενος από ποδοσφαιρική ανυποληψία λόγω τραυματισμού, στον Παναθηναϊκό έκανε το come back που συζητιέται σε όλη την Ευρώπη. 23 γκολ σε 28 εμφανίσεις! Υπόδειγμα μεγάλου παίχτη που παίζει για το σύνολο. Ο εκτελεστικός αναμορφωτής της ομάδας που προσδίδει και το ανάλογο κύρος.

Μικρή παραφωνία το διοικητικό αλαλούμ. Η επιλογή ορισμένων προσώπων προκαλεί, εύλογα, απορίες.

Κλείνοντας, περιμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε τον ΠΑΟ και σε κανονική αγωνιστική δράση.

Posted in: Απόψεις,Ελλάδα