Τσόντα-καράτε!

Ψηλορείτη μου, σαν την τσόντα-καράτε δεν έχει. Είναι το αγαπημένο είδος ταινιών των αυτών που είναι από -άντα και πάνω. Βέβαια τα τελευταία χρόνια έχει αφανιστεί εξαιτίας της ψευτοκουλτούρας των νεοελλήνων αλλά χθες με αυτά που θόρησα, έπαθα αυτό που ονομάζει η επιστήμη "ανάκληση εικόνας". Πως ρε πασά μου στις ταινίες ο πρωταγωνιστής μαμούσε και έδερνε ακατάπαυστα και ανεξέλεγκτα, έτσι ακριβώς εχθές το βράδυ ένα πράμα....


Σούτια στην Κάρπαθο... βρωμόξυλο και στο Ακρόπολις.Στην μπάλα από τον αυτοαποκαλούμενο "ποδοσφαιριστή" που φτύνει και λακτίζει μπαμπέσικα τον οριζοντιομένο συναθλητή του και στο μπάσκετ όπου η κάθε γιουγκοσλάβα κότα έριχνε μπουνιές πισώπλατα και έφευγε.Επειδή έχουμε καταφερθεί εναντίον της βίας σαν blog επανειλημμένως λέω να κάνουμε χουλιαμά και ασχοληθούμε με τα φτυσίδια.

Η χλέπα είναι οριζόμενη ως Ο βιοπαλαιστικός πτύελος,ο γεμάτος αισθήματα και εντάσεις,ο μικροβιακός,ο αμφιτερόπλευρος ρουθουνικός,ο εξ ανάγκης,ο αθλητικός πτυελος,ο χειραφετημένος,εμπεριέχουν πληθώρα στοιχείων ενίοτε ξενόφερτων και αλλογενών που,στην απαλλακτική εκ του σώματος μορφή,λαμβάνουν σχήμα υγρής στιβάδος πρωτεϊκού χρωματισμου και οσμής.

Ακόμη και η αυτοχειρία της ενέργειας καταδεικνύει την καταγωγή/παιδεία/αντίληψη του φορέα προσδίδοντας της τα ανάλογα ποιοτικά χαρακτηριστικά.Το "πτυειν" από χείλια και στόματα απεριποίητα,νωθρά,τριμμένα,ασύμμετρα, με τη συνοδεία -συνηθέστατα- ήχων προσομοίωσης πριονιού/μίζας/δαίμονος/ρουλεμάν προκαλεί την απέχθεια και την αποστροφή του θεατή/οπαδού/φιλάθλου.

Φτύνεις που φτύνεις ρε κερατά... βάλε και λίγο επίπεδο .       Ελπίζω να στα εξήγησα καλά! :-)

ΥΓ: για την τσόντα ούτε λόγος.

Posted in: χιουμορ