Το μυστικό της Bordeaux

Ο Φεβρουάριος που τελειώνει σιγά σιγά ήταν ο πιο δύσκολος, βάση προγράμματος, για τους Γιρονδίνους του Bordeaux. Είχαν να αντιμετωπίσουν την Toulouse στο Le Derby de la Garonne, δύο φορές την Lyon, και από μία τις Lille και Montpellier. Από εκεί που ήταν να μην κερδίσουν ούτε ένα βαθμό κατάφεραν να συγκεντρώσουν 9 χάνοντας μόνο από η πρωτοπόρο Montpellier και αποκλείστηκαν στο κύπελλο από τη Lyon στην παράταση εκτός έδρας και με σοβαρά παράπονα από τη διαιτησία. Καλά όλα αυτά αλλά που οφείλεται μια τέτοια άνοδος; Το μυστικό ποιο είναι;

            Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή της season. Η προετοιμασία το καλοκαίρι δεν ήταν ιδανική για διάφορους λόγους που δεν χρειάζεται να αναφέρω αυτή τη στιγμή. Στις μεταγραφές αποχώρησε ο αρχηγός Diarra πηγαίνοντας στη Marseille και ξεφορτώθηκαν διάφορα μεγάλα συμβόλαια όπως του Fernando και του Cavenaghi ενώ ενισχύθηκαν με τον Maurice-Belay. Θα λέγαμε ότι αποδυναμώθηκαν αρκετά. Και το πρωτάθλημα ξεκινά. Οι Γιρονδίνοι παλεύουν και μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου βρίσκονται στη ζώνη του υποβιβασμού και είναι οι δεύτεροι, μετά την Ajaccio που είναι άλλη ιστορία, επιλαχόντες για τη Ligue 2! Μέχρι τα Χριστούγεννα καταφέρνουν να ξεφύγουν από την επικίνδυνη ζώνη αλλά ως εκεί.

            Οι Γιρονδίνοι έχουν στον πάγκο τους να τους καθοδηγεί τον Francis Gillot(φώτο) που θεωρείται μια αλεπού των πάγκων που θα λέγαμε και στα μέρη μας. Ο συμπαθέστατος αυτός προπονητής είναι αυτός που εισήγαγε στην Γαλλία το 4-2-3-1 που όλες οι ομάδες σήμερα στο championnat εφαρμόζουν. Την περσινή χρονιά ο συγκεκριμένος κύριος καθόταν στον πάγκο της Sochaux όπου στα μέσα της χρονιάς κινδύνευε και αυτή να πέσει, όπως η Bordeaux, μέχρι που άλλαξε το σύστημα και έφερε έναν παίχτη πιο μπροστά. Δηλαδή από 4-2-3-1 το σύστημα μετατράπηκε σε 4-1-3-2! Και μάλιστα οι τρεις του κέντρου ήταν όλοι τους επιτελικοί μέσοι αφήνοντας στο 1 τον αμυντικό μέσο ή κόφτη όπως λέγεται στην Ελλάδα να υποστηρίζει την άμυνα. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής ήταν η Sochaux να τερματίσει στη πέμπτη θέση!

            Το καλοκαίρι ο Gillot όταν πήγε στη Bordeaux ξεκίνησε το πρωτάθλημα με το αγαπημένο του σύστημα το 4-2-3-1. Το διατήρησε αυτό ως τα χριστούγεννα με τα αποτελέσματα να είναι αυτά που περιέγραψα εν συντομία πιο πάνω. Με τη νέα χρονιά όμως άρχισε τα μαγικά του και άλλαξε πάλι το σύστημα της ομάδας. Αντί όμως να κάνει το ίδιο που έκανε στη Sochaux που στο κάτω κάτω ήταν μια πετυχημένη συνταγή ο Gillot έκανε το ανάποδο. Δεν έφερε ένα παίχτη μπροστά αλλά γύρισε ένα παίχτη πίσω. Το σύστημα τελικά διαμορφώθηκε στο εξής 3-3-2-2. Κάτι ανάλογο με αυτό που παίζει η Napoli στην Ιταλία και τείνει να γίνει μόδα σε αυτούς αφού όλο και περισσότερες ομάδες δειλά δειλά αρχίζουν να το εφαρμόζουν.

            Θα συγκρίνω το σύστημα με τη Napoli αν και αυτό της Bordeaux δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Ξεκινάμε με τους 3 της άμυνας όπου Planus και Ciani πλαισιώνονται είτε από τον Sane είτε από τον Henrique. Ο γερόλυκος Planus μπορεί να μην είναι γρήγορος αλλά είναι έμπειρος και μπορεί να καθοδηγήσει με τον καλύτερο τρόπο την άμυνα ενώ όταν οι αντίπαλοι παίζουν με ένα επιθετικό ένας από τους εναπομείναντες δύο ανεβαίνει λίγο πιο ψηλά να βοηθά τον N’Guemo στα αμυντικά χαφ όπως είδαμε να συμβαίνει με τη Lyon όπου δεν κατάφεραν να κάνουν καμία καθαρή ευκαιρία. Στα πλάγια τα καθαρόαιμα πλάγια μπακ μετατράπηκαν σε επιθετικά μπακ όπου έχουν ολόκληρη την πλευρά δική τους και καλύφθηκαν από τους Tremoulinas στα δεξιά και Mariano στα αριστερά ο οποίος ήρθε στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο από τη Fluminense. Κάτι ανάλογο με βασικά με τον ρόλο που έχουν οι Maggio και Zuninga στη Napoli.

            Στο χώρο του κέντρου ο N’Guemo καλύπτει τη θέση του αμυντικού χαφ έχοντας σχεδόν μόνο αμυντικό ρόλο και βοηθά τους Plasil και Obraniak να κερδίζουν μπάλες στο κέντρο και να την μοιράζουν γρήγορα στους επιθετικούς όπως και οι δυάδα στη ομάδα της Νεάπολης. Μάλιστα ο Γαλλοπολωνός έχει δώσει άλλο αέρα επιθετικά αφού μπορεί να σκοράρει και να μοιράσει ασίστ καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο συμπαίχτη του. Η διαφορά με τη Napoli βρίσκεται σε αυτό το σημείο όπου αντί για τρεις επιθετικούς η Bordeaux χρησιμοποιεί δύο φέρνοντας πιο πίσω τη χειμερινή μεταγραφή, τον Obraniak. Στην επίθεση μετέφερε τους ακραίους του επιθετικούς στο κέντρο της επίθεσης δίνοντας τους περισσότερες ελευθερίες και χώρους για να κινηθούν κάτι που αποδείχθηκε αναζωογονητικό και για τον Gouffran αλλά και για τον Maurice-Belay που είναι και λίγο μαλωμένος με το γκολ.

            Με αυτόν τον τρόπο το 3-3-2-2 του Gillot έγινε πραγματικότητα με εκπληκτικά αποτελέσματα. Αυτή τη στιγμή οι Γιρονδίνοι του Bordeaux από υποψήφιοι για υποβιβασμό είναι σοβαροί διεκδικητές μιας θέσης για τη Ευρώπη και όλοι στη Γαλλία έχουν μείνει με το στόμα ανοιχτό με τις επιδόσεις της συγκεκριμένης ομάδας. Τον Gillot τον παραδέχτηκαν για ακόμη μια φορά στη Γαλλία και όλοι περιμένουμε να δούμε που θα σταματήσει η φετινή Bordeaux.

ΥΓ : Φυσικά αυτή είναι μια δική μου ανάλυση γύρω από την ομάδα του Bordeaux και θα χαρώ πολύ αν έχει κάποιος καμία διαφορετική άποψη να τη καταθέσει και να τη συζητήσουμε όπως και οποιαδήποτε άποψη γύρω από συστήματα και αν επηρεάζουν τελικά την απόδοση μιας ομάδας ή φυσικά αν υπάρχει το «καλύτερο» σύστημα.

Posted in: Απόψεις,Γαλλία,Adons