Οι αχώνευτοι Γερμανοί ...χωνεύονται

Ποτέ μου δεν συμπαθούσα την εθνική ομάδα της Γερμανίας και ειδικά την Bayern München που είναι και ο βασικός της τροφοδότης. Αλλά και τις υπόλοιπες γερμανικές ομάδες. Μου κάθονταν στο λαιμό. Με εκνεύριζαν. Από το 1994 που άρχισα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο η Γερμανία ήταν η μόνη ομάδα που ήθελα να χάνει πάντα.

 Οι Γερμανοί έχουν ένα χαρακτηριστικό σαν λαός που λέγεται work ethic. Είναι ηθικοί στην δουλειά τους και προσπαθούν να την φέρουν εις πέρας ανάλογα με τα ταλέντα τους. Έτσι και στο ποδόσφαιρο. Θα προσπαθήσουν να κερδίσουν όπως μπορούν ανάλογα με τις ικανότητές τους. Και θα παλέψουν γι’ αυτό. Το αποτέλεσμα είναι να μην τα παρατάν ποτέ. Να βγει η δουλειά όσο καλύτερα γίνεται.

 Έτσι έγινε από το 1994 μέχρι που ήρθε ο Klinsmann. Οι Γερμανοί πάλευαν μέχρι το τέλος, ανταμείβονταν και εγώ εκνευριζόμουν. Δεν μου άρεσε ο τρόπος που έπαιζαν και εδώ που τα λέμε δεν έπαιζαν και καμία μπαλάρα αλλά κέρδιζαν και έφταναν μέχρι την πηγή. Ο Klinsmann όμως άρχιζε να αλλάζει την Γερμανία. Φαντάζομαι όχι μόνος του.

 Όλο αυτό που άρχισε ο Klinsmann έφερε το 7-1 που άφησε άφωνο όλο τον πλανήτη. Οι Γερμανοί άρχισαν να παίζουν ποδόσφαιρο που αρέσει. Χωρίς να έχουν τον μεγάλο σταρ στην ομάδα παίζουν τόσο απλά και όμορφα που μένεις και τους κοιτάς. Και εκεί που τους σιχαινόσουν αρχίζεις και τους βλέπεις με άλλο μάτι. Κοντινές πασούλες, γρήγορες και σωστές, με διαρκή κίνηση από τους παίχτες όπως η Bayern  του Heinkes και όχι του Guardiola.

 Αυτή η γερμανική ομάδα δεν έχει παίχτες φαντεζί και ούτε είχε ποτέ. Δεν έχει ούτε Messi, ούτε Neymar, ούτε C. Ronaldo, ούτε Di Maria που περιμένεις να κάνουν μια ενέργεια και να σε εκθέσουν. Έχουν τον ατσούμπαλο Müller, τον Klose που απλά τελειώνει τις φάσεις, τους Kroos, Schweinsteiger και Khedira να παίζουν απλά και σωστά, τον Özil να απλώνει το παιχνίδι και να ελέγχει τον ρυθμό και τον Lahm να διδάσκει που πρέπει να παίζει ένας κορυφαίος πλάγιος μπακ.

 Εμένα αυτή η Γερμανία μου αρέσει. Μου αρέσει γιατί παίζει σωστά και απλά. Δεν ξέρω αν θα πάρει το κύπελλο και ούτε θα την υποστηρίζω από εδώ και πέρα. Απλά δεν θα με εκνευρίζει πια όταν την βλέπω.

 ΥΓ : Για την Βραζιλία δεν έχω να πω σχεδόν τίποτα. Γιατί αυτό που παρουσίασαν δεν ήταν ποδόσφαιρο. Ήταν μπάλα αλάνας. Και στην μπάλα αλάνας δεν χωράν κριτικές.

Posted in: Απόψεις,Adons,World Cup