Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

#FootballWithoutFansIsNothing

Το ποδόσφαιρο είναι προϊόν ή όχι; (Πρέπει να) ακολουθεί τους κανόνες της αγοράς ή όχι;
Το οπαδικό κίνημα ταυτίζεται με το χουλιγκανισμό;
Μπορούν οπαδοί διαφορετικών ομάδων να αγωνιστούν για ένα κοινό σκοπό;
Έχουν οι οπαδοί δικαιώματα ή μόνο «υποχρεώσεις»;
Σκόρπια ερωτήματα, τα οποία δύσκολα καταλήγουν κάπου. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, από την πλευρά που τα προσεγγίζει κάποιος, έχει την ανάλογη θέση, την οποία δύσκολα θα αλλάξει στα πλαίσια ενός διαλόγου.
Αφορμή για τα παραπάνω ερωτήματα ήταν μια (ειρηνική) διαδήλωση, η οποία πέρασε, σχεδόν, απαρατήρητη (ή  καλύτερα, ασχολίαστη) από τα ελληνικά ΜΜΕ, ενώ και στα βρετανικά δε δόθηκε ιδιαίτερη έκταση. Την Τετάρτη 19 Ιουνίου, στο Λονδίνο, πραγματοποιήθηκε η κλήρωση του προγράμματος της ερχόμενης αγωνιστικής περιόδου, 2013-14. Όμως, έξω από το χώρο της εκδήλωσης, οπαδοί διαφορετικών ομάδων ταύτισαν τις απόψεις τους, ένωσαν τις φωνές τους και διαμαρτυρήθηκαν τόσο για τις αυξημένες τιμές των εισιτηρίων, όσο και την αλλοίωση του χαρακτήρα του ποδοσφαίρου, από τις πολιτικές των ποδοσφαιρικών αρχών, αλλά και των «άπληστων» διοικήσεων των ομάδων.
Manchester City fans complain about the price of away tickets at the Emirates
Η διαμαρτυρία ξεκίνησε από τις προσπάθειες του γκρουπ οπαδών της Liverpool, «Spirit of Shankly». Οι πρώτες (επίσημες) αντιδράσεις παρατηρήθηκαν τον Ιανουάριο, όταν οι οπαδοί της Manchester City αρνήθηκαν να πληρώσουν εισιτήρια αξίας 62 λιρών (!!) για το εκτός έδρας παιχνίδι με την Arsenal, με αποτέλεσμα περίπου 900 εισιτήρια να επιστραφούν. Το Μάιο, δύο συναντήσεις (η μία στο Liverpool και η άλλη στο Λονδίνο) έφεραν κοντά τους οπαδούς διαφορετικών αποχρώσεων: Spirit of Shankly (Liverpool), Manchester United Supporters’ Trust, The Blue Union (Everton), Tranmere Rovers Supporters’ Trust ξεκίνησαν την καμπάνια «Football without Fans is Nothing» και συντάχθηκαν στο πλευρό της Football Supporters Federation. Σύντομα, οπαδοί κι άλλων ομάδων προσχώρησαν στην παραπάνω κίνηση, με αποτέλεσμα στη διαμαρτυρία της Τετάρτης να υπάρχουν επίσης οπαδοί των Leicester, West Ham United, Tottenham, Arsenal. Τα συνθήματα; «You greedy bastards, £nough Is £nough”, “We hate Sky Sports and we hate Sky Sports” και το “Supporters, united, will never be defeated” που θυμίζει αρκετά τις ελληνικές πορείες διαμαρτυρίας..
tricky poster
Η κλήρωση του πρωταθλήματος είναι σημαντική στιγμή για κάθε Βρετανό ποδοσφαιρόφιλο, καθώς αρχίζουν να κανονίζονται για άλλους οι εκδρομές και για άλλους η επιλογή των αγώνων που θα παρακολουθήσουν: που παίζουμε στην έναρξη και τη λήξη, που θα περάσουμε την Boxing Day, πότε παίζουμε με τους fierce rivals. Ή μήπως έτσι συνέβαινε παλιότερα; Πλέον, μεγάλος αριθμός οπαδών, αφού ανακοινωθεί το πρόγραμμα, ψάχνει να βρει πότε είναι τα παιχνίδια στα οποία μπορεί να αντεπεξέλθει οικονομικά. Από το 1989 μέχρι σήμερα, η ποσοστιαία αύξηση των τιμών στα εισιτήρια των αγώνων της πρώτης κατηγορίας (μετέπειτα Premier League) άγγιξε το 716%!! Η αύξηση των τιμών ήταν ένα από τα μέτρα των -τότε- αρχών για πάταξη του χουλιγκανισμού, καθώς πίστευαν πώς αυτός εντοπίζεται στα «χαμηλότερα» κοινωνικά στρώματα. Με αυτό τον τρόπο πετύχαιναν την απομάκρυνσή του από τα γήπεδο. Πλέον, όμως, δε μιλάμε για πάταξη του χουλιγκανισμού, αλλά για εκμετάλλευση των οπαδών, καθώς οι τιμές διαρκώς αυξάνονται, ενώ παράλληλα ο οπαδός δεν μπορεί να στραφεί σε ένα «εναλλακτικό προϊόν, με περισσότερο ελκυστική τιμή». Οι κανόνες της (ελεύθερης) αγοράς δεν μπορούν να εφαρμοστούν στο ποδόσφαιρο, οπότε ο οπαδός ή θα πάει στο γήπεδο ή όχι -δεν υπάρχει μέση λύση! Ακριβώς εκεί στοχεύει και η διαμαρτυρία των οπαδών στην Αγγλία. Τα εισιτήρια διαρκείας είναι απαγορευτικά, τα εκτός έδρας εισιτήρια, πολυτέλεια. Ο εκτελεστικός διευθυντής της FA αντιτίθεται στα λεγόμενα των οπαδών, σημειώνοντας ότι τα γήπεδα είναι γεμάτα (πληρότητα 95%), όμως η αλήθεια είναι πως αυτό συμβαίνει διότι η αγορά, πλέον, έχει ανοίξει σε παγκόσμιο επίπεδο και σε πορτοφόλια που μπορούν να ανταπεξέλθουν. Το ποδόσφαιρο γίνεται ολοένα και πιο ελιτίστικο, ενώ το παζλ εθνικοτήτων στις κερκίδες γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο, με περισσότερους φιλάθλους-φίλους της εκάστοτε ομάδας και λιγότερους loyals οπαδούς. Όσοι αγαπούν πραγματικά την ομάδα και συνήθως οι ντόπιοι, μένουν σταδιακά εκτός γηπέδου και τα εκτός έδρας παιχνίδια –σημεία αναφοράς κάθε οπαδού- είναι απλησίαστα. Τρανή απόδειξη, άλλωστε, η μείωση στις πωλήσεις των εκτός έδρας εισιτηρίων.
Βέβαια, η εισροή τεράστιων κεφαλαίων στην Premier League δε θα μπορούσε να αφήσει αναλλοίωτο το χαρακτήρα του παιχνιδιού, όπως ήταν στα τέλη της δεκαετίας του '80. Στο βιβλίο "The Last Game: Love, Death, Football" του Jason Cowley περιγράφεται η μετάβαση στη νέα εποχή και οι βίαιες αλλαγές που έλαβαν χώρα μετά το τραγικό γεγονός στο Hillsborough και την είσοδο του Murdoch και των «τηλεοπτικών» στο ποδόσφαιρο. Λέγεται ότι είναι τόσα τα χρήματα που μοιράζονται οι ομάδες από τα τηλεοπτικά, σε σημείο που ακόμη και λιγότερα από τα μισά εισιτήρια να πωλούνται, δε θα έχουν πρόβλημα. Από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο ξέφυγε από τη working class βάση του και πέρασε στον αστερισμό των ποδοσφαιριστών-celebrities-μισθοφόρων, των fish & chips των 12 λιρών και την κατάρτιση του προγράμματος με βάση τα «θέλω» του Sky Sports είναι σαφές ότι μιλάμε για άλλο άθλημα. Ο χουλιγκανισμός μπορεί να ήταν μια καλή αφορμή, αλλά το κέρδος ήταν η αιτία για την αλλαγή και η ευρεία αποδοχή του ποδοσφαίρου ήταν ένα γερό θεμέλιο για να οικοδομηθεί η νέα λίγκα, η Premier League.
Οι οπαδοί, έστω και αργά, αρχίζουν να συντονίζονται. Οι σκόρπιες φωνές για την κατάσταση του ποδοσφαίρου, από μεσήλικες μέχρι teenagers, αρχίζουν να εκφράζονται από τa groups των οργανωμένων οπαδών. Ήδη μια πρώτη προτασή τους, η οποία μπορεί να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί αφελής, είναι η εύρεση ενός χορηγού από την πλευρά της Premier League, ο οποίος θα συνδράμει οικονομικά στη μείωση των τιμών των εισιτηρίων. Ανατρεπτική πρόταση, δε νομίζετε; Η κόντρα για τα εισιτήρια είναι η αρχή. Οι κερκίδες ορθίων, αλλά και οι περιπτώσεις διοικήσεων, που στο βωμό του κέρδους παρεμβαίνουν στο χαρακτήρα της ομάδας (π.χ. Cardiff - αλλαγή χρωμάτων, Newcastle- αλλαγή ονόματος γηπέδου, Bolton - ανεπιθύμητος χορηγός) θα είναι ένα από τα επόμενα ζητήματα που θα απασχολήσουν εντονότερα την ποδοσφαιρική κοινή γνώμη στο μέλλον. Αν και το ποδόσφαιρο δείχνει (και είναι) δευτερεύον ζήτημα, ειδικά στις μέρες μας, ο κοινωνικός του χαρακτήρας δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητος.
…United we stand,
Divided we fall...

alltogethernowj19
Hashtags:
#FootballWithoutFansIsNothing   #alltogethernowj19

Πηγές:

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Ένα πείραμα που πρέπει να πετύχει


Πριν κάποια χρόνια, θυμάμαι, όλες οι ομάδες τις Ευρώπης, μέχρι και ο Ολυμπιακός, έψαχναν Γάλλους προπονητές να προσλάβουν μιας και τότε ήταν must! Ήταν η εποχή της κυριαρχίας της Lyon και όλοι είχαν μείνει άφωνοι με τα επιτεύγματά της. Το project όμως δεν προχώρησε και κυριάρχησαν οι Ισπανοί(!) και οι Ιταλοί προπονητές που είναι πάντα στη μόδα. Όλη η νέα γενιά των Γάλλων προπονητών είτε βρίσκονται στην ανεργία είτε προπονούσαν ομάδες της Γαλλίας. Μέχρι που η Roma ανακοίνωσε την πρόσληψη του Rudi Garcia!

Σάββατο 8 Ιουνίου 2013

Rory Delap: το τέλος μιας ιδιαίτερης εποχής

Από τον Ιανουάριο. ήταν λίγο-πολύ γνωστό.. Όταν όμως το έμαθα τις προάλλες, μου κακοφάνηκε... Κι ας μην τον συμπάθησα ποτέ.. Ο Rory Delap αποχώρησε από τη Stoke (σιγή)...

Δεν τον συμπάθησα ποτέ -ποδοσφαιρικά, εννοώ. Γιατί, όταν αναλογίζομαι ότι ήταν Ιρλανδός (μεγάλη συμπάθεια) και παίχτης-σημαία για την ομάδα του (σεβασμός), δε γίνεται να νιώσω αρνητικά. Στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, όμως, ήταν η προσωποποίηση του αντιπαθητικού ποδοσφαίρου του Tony Pulis. Του (ακραίου) physical game, του "σέντρα κι άγιος ο Θεός", των στημένων φάσεων. Είναι ο ποδοσφαιριστής, που αν και μέσος, θα τον θυμόμαστε πάντα, για τις ασιστς του με τα χέρια. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης, για το πώς μπορεί να σκοράρει μια ομάδα. Ναι, το καλύτερό του attribute ήταν τα πλάγια άουτ: δυνατά και κατευθείαν στο κεφάλι του επιθετικού (πρώην ακοντιστής, άλλωστε). Όλοι οι αμυνόμενοι ανεβάζουν σφυγμούς στα κορνερ των αντιπάλων, εκτός κι αν ο αντίπαλος λέγεται Stoke: φόβος και στα πλάγια...


Πλέον, η εποχή Delap στη Stoke τελείωσε. Όπως και η εποχή Pulis, καθώς αποχώρησε κι αυτός, λίγο καιρό πριν. Δεν ξέρω τι περιμένουμε από τους Potters την ερχόμενη σεζόν. Με την αποχώρησή του, κλείνει ένας πολυετής κύκλος για τη Stoke, η οποία θα αρχίσει σιγά σιγά να ξεφεύγει από το στυλ που μας είχε συνηθίσει. Ξέρω, όμως, ότι ο Rory Delap αξίζει έναν ελάχιστο φόρο τιμής κι ας μην είμαι fan της Stoke. Για μένα, θα είναι μια cult ποδοσφαιρική φιγούρα στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Που αγαπήθηκε από τους οπαδούς της Stoke, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως χαρακτήρας. Ίσως γιατί πάντα έδινε το 110% των δυνατοτήτων του. Ίσως γιατί ήταν παρών στην καλή εποχή του συλλόγου. Φεύγει με το κεφάλι ψηλά, με τις καλύτερες ευχές όλων. Αν θα μας λείψει, δεν ξέρω.. Δεν είναι θρύλος, αλλά είναι σίγουρα "a real Stoke man"!

Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Primera Division - 38η αγωνιστική


Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η τελευταία αγωνιστική στην Ισπανία. Είναι ακόμη ανοιχτές οι θέσεις υποβιβασμού και ευρώπης, οπότε σε ορισμένα παιχνίδια παίζεται όλη η χρονιά.

Οι ομάδες που περιμένουμε να μην αντιμετωπίσουν ιδιαίτερα προβλήματα στις έδρες τους και τελικά να πάρουν τους τρεις βαθμούς είναι οι Barcelona, Real Madrid και Granada.

Τις Celta de Vigo και Mallorca δεν μπορείς εύκολα να τις εμπιστευτείς. Είναι όμως φαβορί απέναντι στις αδιάφορες Espanyol και Valladolid αντίστοιχα, καθώς έχουν ισχυρό κίνητρο και παίζουν εντός έδρας.

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Hot Sonakshi Sinha, Car Price in India